کورو، ژان باپتیست کامی (۱۷۹۶ـ۱۸۷۵)(Corot, Jean-Baptiste Camille)
تابلوی برج ناقوس کلیسای دوئه، اثر کورو
نقاش فرانسوی. شیوه ای متمایز در منظره پردازی پدید آورد، که در آن بیشتر از رنگ هایی با مایه های ملایمِ قهوه ای، اُخرا و سبز بهره می گرفت. آثار آغازینش صحنه هایی از ایتالیای دهۀ ۱۸۲۰ است؛ این آثار در نقاشان مکتب باربیزون تأثیر گذاشت. کورو به خواست پدر و مادرش، که صاحب یک بوتیک لباس در پاریس بودند، پس از تحصیل در کالج روآن تا ۱۸۲۲، در یک مغازۀ پارچه فروشی کار کرد. چند ماهی را نزد میشالُنِ جوان گذراند که مطالعۀ طبیعت را از او آموخت، سپس نزد نقاش دیگری با نام ویکتور برتن شاگردی کرد. کورو از آثار کانستبل در سالن ۱۸۲۴ تأثیر گرفت. سال بعد به رم رفت و از چشم اندازهای ایتالیا نقاشی کرد؛ بازنمود جلوه های آفتاب و اَبر در این آثار، ازجمله در تابلوی نهر کلودی (نگارخانۀ ملی لندن)، نشان از نفوذ کانستبل دارد. گستردگی و وضوح سبْکیِ این آثار، به منظره پردازیِ فرانسه مفهومی نو بخشید. نخستین اثرش که در سالن ۱۸۲۷ عرضه شد، چشم انداز گرفتۀ نارنی (نگارخانۀ ملی کانادا) نام داشت. در ۱۸۲۸ به فرانسه بازگشت، و شش سال بعد را به خلق شماری از بهترین آثار خود پرداخت. طی آن سال ها در پاریس، نورماندی، فونتن بلو، ویل داورِی و مکان های دیگر هنر آفرید. در آثارش فضای آفتابی و روشن ایتالیا را با استفاده از هماهنگی های رنگیِ خاکستریِ نقره ای به تصویر درآورد. در دوران اقامتش در فونتن بلو، با نقاشان مکتب باربیزون آشنایی یافت. زمان بسیاری به طول انجامید تا توانست تابلویی را بفروشد، یا شهرت یابد، و فقط از تمجید و تحسین نزدیکانش بهره مند می شد. در اواخر عمر شهرت یافت و سخاوتمندانه جوایز خود را با هنرمندان ناشناس آن زمان، همچون دومیهتقسیم کرد. نقاشی های کورو را می توان به راحتی به سه گروه تقسیم کرد: نقاشی ها و اتودهایی که مستقیماً از روی طبیعت اجرا کرد که عبارت اند از منظره پردازی هایش از ایتالیا، فرانسه، سوئیس، هلند، و نیز پیکره هایی که در هوای آزاد و یا در کارگاه پدید آورد؛ دوم تصویرسازی های آکادمیکو نمایشگاهی با مضامین دینی، اساطیری، یا ادبی؛ و سوم یادگارهایی از دو دهۀ ۱۸۶۰ و ۱۸۷۰، که اتودهایی کوچک از منظره اند. نقاشی هایی که از پیکر انسان پدید آورد، ازجمله تابلوی وقفه در کتاب خواندن (مؤسسۀ هنر شیکاگو)، و نیز برج ناقوس کلیسای دوئه (۱۸۷۱، لوور)، از آخرین آثارش، نشان دهندۀ توانایی فوق العادۀ اوست. این نقاشِ مجرّد، مشهور، و نوع دوست، ملقب به «بابا کورو»، منظره پردازیِ قرن ۱۹ فرانسه را متحول ساخت، و برای نقاشانی همچون بودَن، پیسارو، برت موریزو و کلاً امپرسیونیستها راه گشا بود.
تابلوی برج ناقوس کلیسای دوئه، اثر کورو
نقاش فرانسوی. شیوه ای متمایز در منظره پردازی پدید آورد، که در آن بیشتر از رنگ هایی با مایه های ملایمِ قهوه ای، اُخرا و سبز بهره می گرفت. آثار آغازینش صحنه هایی از ایتالیای دهۀ ۱۸۲۰ است؛ این آثار در نقاشان مکتب باربیزون تأثیر گذاشت. کورو به خواست پدر و مادرش، که صاحب یک بوتیک لباس در پاریس بودند، پس از تحصیل در کالج روآن تا ۱۸۲۲، در یک مغازۀ پارچه فروشی کار کرد. چند ماهی را نزد میشالُنِ جوان گذراند که مطالعۀ طبیعت را از او آموخت، سپس نزد نقاش دیگری با نام ویکتور برتن شاگردی کرد. کورو از آثار کانستبل در سالن ۱۸۲۴ تأثیر گرفت. سال بعد به رم رفت و از چشم اندازهای ایتالیا نقاشی کرد؛ بازنمود جلوه های آفتاب و اَبر در این آثار، ازجمله در تابلوی نهر کلودی (نگارخانۀ ملی لندن)، نشان از نفوذ کانستبل دارد. گستردگی و وضوح سبْکیِ این آثار، به منظره پردازیِ فرانسه مفهومی نو بخشید. نخستین اثرش که در سالن ۱۸۲۷ عرضه شد، چشم انداز گرفتۀ نارنی (نگارخانۀ ملی کانادا) نام داشت. در ۱۸۲۸ به فرانسه بازگشت، و شش سال بعد را به خلق شماری از بهترین آثار خود پرداخت. طی آن سال ها در پاریس، نورماندی، فونتن بلو، ویل داورِی و مکان های دیگر هنر آفرید. در آثارش فضای آفتابی و روشن ایتالیا را با استفاده از هماهنگی های رنگیِ خاکستریِ نقره ای به تصویر درآورد. در دوران اقامتش در فونتن بلو، با نقاشان مکتب باربیزون آشنایی یافت. زمان بسیاری به طول انجامید تا توانست تابلویی را بفروشد، یا شهرت یابد، و فقط از تمجید و تحسین نزدیکانش بهره مند می شد. در اواخر عمر شهرت یافت و سخاوتمندانه جوایز خود را با هنرمندان ناشناس آن زمان، همچون دومیهتقسیم کرد. نقاشی های کورو را می توان به راحتی به سه گروه تقسیم کرد: نقاشی ها و اتودهایی که مستقیماً از روی طبیعت اجرا کرد که عبارت اند از منظره پردازی هایش از ایتالیا، فرانسه، سوئیس، هلند، و نیز پیکره هایی که در هوای آزاد و یا در کارگاه پدید آورد؛ دوم تصویرسازی های آکادمیکو نمایشگاهی با مضامین دینی، اساطیری، یا ادبی؛ و سوم یادگارهایی از دو دهۀ ۱۸۶۰ و ۱۸۷۰، که اتودهایی کوچک از منظره اند. نقاشی هایی که از پیکر انسان پدید آورد، ازجمله تابلوی وقفه در کتاب خواندن (مؤسسۀ هنر شیکاگو)، و نیز برج ناقوس کلیسای دوئه (۱۸۷۱، لوور)، از آخرین آثارش، نشان دهندۀ توانایی فوق العادۀ اوست. این نقاشِ مجرّد، مشهور، و نوع دوست، ملقب به «بابا کورو»، منظره پردازیِ قرن ۱۹ فرانسه را متحول ساخت، و برای نقاشانی همچون بودَن، پیسارو، برت موریزو و کلاً امپرسیونیستها راه گشا بود.
wikijoo: کورو،_ژان_باپتیست_کامی_(۱۷۹۶ـ۱۸۷۵)