کوره دوار

کوره دوار، وسیله ای برای بالابردن حرارت ( تکلیس ) در یک فرایند مداوم است. این کوره ظرفیت ساخت ۲۵۰ کیلوگرم تا ۷۰ تن مذاب چدن و تا ۱۲ تن مذاب آلومینیوم را دارد. کوره هایی با ظرفیت کمتر با دست، و کوره های با ظرفیت بیشتر به کمک جرثقیل شارژ می شوند. [ ۱] کوره روی جک های ویژه به اندازهٔ ۴۵ درجه بلند می شود و بعد از شارژ، دوباره به جای خودش برمی گردد. سوخت این نوع کوره ها گاز، گازوئیل و مازوت است.
مواد تولیدشده به وسیلهٔ کورهٔ دوار عبارت اند از:
• سیمان
• آهک
• انواع فراورده های نسوز
• Metakaolin
• دی اکسید تیتانیوم
• آلومینا
• ورمیکولیت
• گلوله سنگ آهن
ابتدا کوره را روشن می کنند و آن را به دَوَران درمی آورند تا کاملاً به طور یکنواخت مواد نسوز داخل کوره حرارت ببیند و گرم شود و تا زمانی روشن نگه می دارند که نسوزهای داخل کوره از حرارت اشباع شود. سپس ذوب را از کوره می گیرند و در قالب استفاده می کنند.
کوره های دوار در سال ۱۸۷۳ توسط فردریک رَنسام ( Frederick Ransome ) ( ۱۸۱۸ - ۱۸۹۲ ) ، مخترع و صنعتگر بریتانیایی و از ابداعگران سنگ مصنوعی، اختراع شد. [ ۲]