کورنه

لغت نامه دهخدا

کورنه. [ رَ ن َ / ن ِ] ( اِ ) پیاز و بصل. ( ناظم الاطباء ) ( از اشتینگاس ).

دانشنامه آزاد فارسی

کورِنِه (Cyrene)
معبد زئوس، معبد زئوس، (یا: سیرِن) شهری در کورنائیکا (سیرنائیکا)، در ساحل شمالی اِفریقا (لیبی کنونی). این شهر در حدود ۱۳کیلومتری ساحل در فلاتی به ارتفاع ۵۵۰ متر از سطح دریا واقع شده بود. مهاجران یونانی جزیرۀ تِرا (سانتورینی کنونی) آن را در حدود ۶۳۰پ م بنا کردند. رفته رفته به ثروت و آبادانی عظیمی دست یافت و به مرکز ایالت رومی کورنائیکا تبدیل شد. رونق و آبادانی کورنه تا قیام یهودیان در ۱۱۵ـ۱۱۶م ادامه یافت؛ اما در قرن ۴ متروکه شد. کاوش های بسیاری آن جا انجام شده است: آثار این محل عبارت اند از معبد آپولو، که باتوس اول، پادشاه کورِنه، آن را ساخت و اوگوستوس، امپراتور روم، هنگام بازسازی آن جا قربانگاه روباز و عظیمی به طول ۲۳ متر به آن افزود. معبد آرتمیس (اوایل قرن ۶پ م)؛ گرمابه های رومی. مجسمه هایی زیبا نیز در این محل یافته شده اند. آثار همچنین شامل گورستان هایی با چندین ردیف مقبره در شمال محل اند. کورِنه زادگاه کالیماخوس شاعر و آریستیپوس فیلسوف است. کورنه مدرسۀ طب نیز داشت.

پیشنهاد کاربران

بپرس