کورت بلوم ( زاده ۳۱ ژانویه ۱۸۹۴ در بیلفلد، وستفالن - درگذشته ۱۰ اکتبر ۱۹۶۹ ) دانشمند عالی رتبه نازی قبل و حین جنگ جهانی دوم بود. او معاون جامعه پزشکان رایش ( Reichsgesundheitsführer ) و نماینده تام الاختیار در زمینه تحقیقات سرطان در انجمن پژوهش رایش بود. او در زندگینامه خود که نبرد یک پزشک ( Arzt im Kampf ) نام دارد، قدرت پزشکی و قدرت نظامی را در نبرد بر سر مرگ و زندگی برابر دانسته است.
... [مشاهده متن کامل]
پس از شکست آلمان نازی در جنگ جهانی دوم، بلوم در سال ۱۹۴۷ در دادگاه پزشکان به اتهام اتانازی و انجام آزمایش بر روی انسان محاکمه شد. او فقط اعتراف کرد که در سال ۱۹۴۳ به او دستور داده شده که واکسن های طاعون را روی زندانیان اردوگاه های کار اجباری آزمایش کند. واقعیت این بود که از سال ۱۹۴۳، کورت بلوم مسئول انجام تمام تحقیقات مربوط به سلاح های بیولوژیک بود که با حمایت ورماخت و اس اس انجام می شد. بلوم علیرغم اعترافات سنگینش، نهایتاً در دادگاه پزشکان در نورنبرگ تبرئه شد اما علت اصلی تبرئه او مداخله ایالات متحده بود. این نکته مورد قبول همگان است که بلوم در آزمایش سلاح های شیمیایی و بیولوژیک بر روی زندانیان اردوگاه های کار اجباری شرکت داشته است.
بلوم به عنوان نماینده تام الاختیار در زمینه تحقیقات سرطان در رایش سوم، همواره به استفاده نظامی از مواد سرطان زا و ویروس های عامل سرطان داشت. طبق کتاب زیست شناسان تحت فرمان هیتلر ( نوشته اوته دیشمن ) ، کورت بلوم در سال ۱۹۴۲ به مدیریت واحدی وابسته به انستیتوی مرکزی سرطان در دانشگاه پوزن ( پوزنان در لهستان که در ۱۹۳۹ به خاک آلمان ضمیمه شد ) منصوب گردید. اگرچه او مدعی بود که کار این مؤسسه صرفاً مربوط به اقدامات «دفاعی» در برابر سلاح های بیولوژیک بوده، اما هاینریش هیملر، هرمان گورینگ و اریش شومان ( رئیس بخش علوم ورماخت ) به شدت طرفدار استفاده تهاجمی از سلاح های شیمیایی و بیولوژیک علیه بریتانیا، شوروی و ایالات متحده بودند. در سال ۱۹۴۳، اریش شومان در نامه ای به دکتر کلیف ( یکی از متخصصان سلاح های بیولوژیک در ورماخت ) نوشت که علی الخصوص آمریکا باید به طور همزمان با پاتوژن های اپیدمی انسانی و حیوانی و آفات گیاهی مورد حمله قرار بگیرد. به گفته کلیف، عوامل ایجاد بیماری های طاعون، حصبه، وبا و سیاه زخم همگی به صورت سلاح در حال تولید بوده اند. علاوه بر این، رژیم نازی در پی ساختن مدیوم سنتز جدیدی برای گسترش این باکتری ها بوده تا این باکتری ها بتوانند به مدت هشت تا دوازده هفته مهلک و خطرناک باقی بمانند.
... [مشاهده متن کامل]
پس از شکست آلمان نازی در جنگ جهانی دوم، بلوم در سال ۱۹۴۷ در دادگاه پزشکان به اتهام اتانازی و انجام آزمایش بر روی انسان محاکمه شد. او فقط اعتراف کرد که در سال ۱۹۴۳ به او دستور داده شده که واکسن های طاعون را روی زندانیان اردوگاه های کار اجباری آزمایش کند. واقعیت این بود که از سال ۱۹۴۳، کورت بلوم مسئول انجام تمام تحقیقات مربوط به سلاح های بیولوژیک بود که با حمایت ورماخت و اس اس انجام می شد. بلوم علیرغم اعترافات سنگینش، نهایتاً در دادگاه پزشکان در نورنبرگ تبرئه شد اما علت اصلی تبرئه او مداخله ایالات متحده بود. این نکته مورد قبول همگان است که بلوم در آزمایش سلاح های شیمیایی و بیولوژیک بر روی زندانیان اردوگاه های کار اجباری شرکت داشته است.
بلوم به عنوان نماینده تام الاختیار در زمینه تحقیقات سرطان در رایش سوم، همواره به استفاده نظامی از مواد سرطان زا و ویروس های عامل سرطان داشت. طبق کتاب زیست شناسان تحت فرمان هیتلر ( نوشته اوته دیشمن ) ، کورت بلوم در سال ۱۹۴۲ به مدیریت واحدی وابسته به انستیتوی مرکزی سرطان در دانشگاه پوزن ( پوزنان در لهستان که در ۱۹۳۹ به خاک آلمان ضمیمه شد ) منصوب گردید. اگرچه او مدعی بود که کار این مؤسسه صرفاً مربوط به اقدامات «دفاعی» در برابر سلاح های بیولوژیک بوده، اما هاینریش هیملر، هرمان گورینگ و اریش شومان ( رئیس بخش علوم ورماخت ) به شدت طرفدار استفاده تهاجمی از سلاح های شیمیایی و بیولوژیک علیه بریتانیا، شوروی و ایالات متحده بودند. در سال ۱۹۴۳، اریش شومان در نامه ای به دکتر کلیف ( یکی از متخصصان سلاح های بیولوژیک در ورماخت ) نوشت که علی الخصوص آمریکا باید به طور همزمان با پاتوژن های اپیدمی انسانی و حیوانی و آفات گیاهی مورد حمله قرار بگیرد. به گفته کلیف، عوامل ایجاد بیماری های طاعون، حصبه، وبا و سیاه زخم همگی به صورت سلاح در حال تولید بوده اند. علاوه بر این، رژیم نازی در پی ساختن مدیوم سنتز جدیدی برای گسترش این باکتری ها بوده تا این باکتری ها بتوانند به مدت هشت تا دوازده هفته مهلک و خطرناک باقی بمانند.
