کورْبِه، گوسْتاو (۱۸۱۹ـ۱۸۷۷)(Courbet, Gustave)
تابلوی خاکسپاری در اورنان، اثر گوستاو کوربه
نقاش فرانسوی. تک چهره ، منظره، و صحنه های زندگی روزمره را تصویر می کرد. دربرابر آرمان های آکادمیکِ کلاسی سیسم و رمانتیسم واکنش نشان داد و از نمایندگان اصلی رئالیسم شد، و زندگی عصر خود را با صراحت کامل به تصویر کشید. نبوغ کوربه در تک چهره سازی، ترکیب بندی پیکرها، منظره پردازی (ازجمله درّه ها و جنگل های زادگاهش، فرانش ـ کنته، و تابلوهایی از سواحل نورماندی، همچون موج که از مشهورترینِ آن هاست)، و طراحی هایش از حیوانات و نقش اشیا، مشهود است. کوربه در ۱۸۴۱ به پاریس رفت؛ بیشتر با مطالعه و نسخه برداری از آثار استادان قرن های ۱۵ تا ۱۸ در موزۀ لوور، به ویژه ولاسکز و رامبرانت، هنر آموخت. در مخالفت با کلاسی سیسم و رمانتیسم، اندیشۀ رئالیسم را پیشنهاد، و تأکید کرد که نقاشی باید «بازنمود واقعیات و اشیای حقیقی»، و یا به بیان خودِ کوربه «تفسیر آداب، اندیشه ها و سیمای زمان خودِ ما» باشد. در این برداشت، برخی اشارات اجتماعی و کارگری نیز نهفته بود؛ چنان که در آثاری همچون سنگ شکنان (۱۸۴۹؛ درسدن، در ۱۹۴۵ تخریب شد)، و خاکسپاری در اورنان (۱۸۵۰؛ موزۀ دورسه، پاریس) با گروهِ روستاییان اندوهگینش، مشهود است؛ این اثر به هنگام نمایش در سالن ۱۸۵۰، اعتراض عموم را برانگیخت. تابلوهای خاکسپاری در اورنان و کارگاه نقاش(لوور) که همچون «تمثیلی از واقعیت» بودند، در نمایشگاه جهانی ۱۸۵۵، از سوی هیئت داوران مردود شدند. تابلوی کارگاه نقاش، کوربه را در حال نقاشیِ یک منظره نشان می دهد که مدلی برهنه، همراه با گروهی از دوستانِ کوربه، ازجمله بودلر و پرودون، به تماشای او نشسته اند. کوربه در اعتراض به تصمیم هیئت داوران، نمایشگاهی مستقل از آثار خود را همراه با بیانیه ای در باب رئالیسم برپا کرد که جنجال آفرید. کوربه در آشوب گری های کمون فرانسه در ۱۸۷۱ شرکت داشت، و با آن که موزۀ لوور را از حریق حفظ کرد، مسئول تخریب ستون واندوم شناخته، و به شش ماه زندان محکوم شد (که حاصل آن تک چهره ای از خود هنرمند، و چند پردۀ باشکوه نقش اشیا بود). پروندۀ کوربه بار دیگر در ۱۸۷۳ بررسی، و اموالش توقیف گردید و خودش به سوئیس پناهنده شد، و چند سال آخر عمر را در نزدیکی ووِه، به منظره پردازی (نمونه های بی شماری از قلعۀ شیون) و تک چهره سازی پرداخت. اندیشه هایش دربارۀ رئالیسم، در اِدوئار مانه و امپرسیونیستهای جوان تأثیر گذاشت.
تابلوی خاکسپاری در اورنان، اثر گوستاو کوربه
نقاش فرانسوی. تک چهره ، منظره، و صحنه های زندگی روزمره را تصویر می کرد. دربرابر آرمان های آکادمیکِ کلاسی سیسم و رمانتیسم واکنش نشان داد و از نمایندگان اصلی رئالیسم شد، و زندگی عصر خود را با صراحت کامل به تصویر کشید. نبوغ کوربه در تک چهره سازی، ترکیب بندی پیکرها، منظره پردازی (ازجمله درّه ها و جنگل های زادگاهش، فرانش ـ کنته، و تابلوهایی از سواحل نورماندی، همچون موج که از مشهورترینِ آن هاست)، و طراحی هایش از حیوانات و نقش اشیا، مشهود است. کوربه در ۱۸۴۱ به پاریس رفت؛ بیشتر با مطالعه و نسخه برداری از آثار استادان قرن های ۱۵ تا ۱۸ در موزۀ لوور، به ویژه ولاسکز و رامبرانت، هنر آموخت. در مخالفت با کلاسی سیسم و رمانتیسم، اندیشۀ رئالیسم را پیشنهاد، و تأکید کرد که نقاشی باید «بازنمود واقعیات و اشیای حقیقی»، و یا به بیان خودِ کوربه «تفسیر آداب، اندیشه ها و سیمای زمان خودِ ما» باشد. در این برداشت، برخی اشارات اجتماعی و کارگری نیز نهفته بود؛ چنان که در آثاری همچون سنگ شکنان (۱۸۴۹؛ درسدن، در ۱۹۴۵ تخریب شد)، و خاکسپاری در اورنان (۱۸۵۰؛ موزۀ دورسه، پاریس) با گروهِ روستاییان اندوهگینش، مشهود است؛ این اثر به هنگام نمایش در سالن ۱۸۵۰، اعتراض عموم را برانگیخت. تابلوهای خاکسپاری در اورنان و کارگاه نقاش(لوور) که همچون «تمثیلی از واقعیت» بودند، در نمایشگاه جهانی ۱۸۵۵، از سوی هیئت داوران مردود شدند. تابلوی کارگاه نقاش، کوربه را در حال نقاشیِ یک منظره نشان می دهد که مدلی برهنه، همراه با گروهی از دوستانِ کوربه، ازجمله بودلر و پرودون، به تماشای او نشسته اند. کوربه در اعتراض به تصمیم هیئت داوران، نمایشگاهی مستقل از آثار خود را همراه با بیانیه ای در باب رئالیسم برپا کرد که جنجال آفرید. کوربه در آشوب گری های کمون فرانسه در ۱۸۷۱ شرکت داشت، و با آن که موزۀ لوور را از حریق حفظ کرد، مسئول تخریب ستون واندوم شناخته، و به شش ماه زندان محکوم شد (که حاصل آن تک چهره ای از خود هنرمند، و چند پردۀ باشکوه نقش اشیا بود). پروندۀ کوربه بار دیگر در ۱۸۷۳ بررسی، و اموالش توقیف گردید و خودش به سوئیس پناهنده شد، و چند سال آخر عمر را در نزدیکی ووِه، به منظره پردازی (نمونه های بی شماری از قلعۀ شیون) و تک چهره سازی پرداخت. اندیشه هایش دربارۀ رئالیسم، در اِدوئار مانه و امپرسیونیستهای جوان تأثیر گذاشت.
wikijoo: کوربه،_گوستاو_(۱۸۱۹ـ۱۸۷۷)