( کورآویز ) کورآویز. ( ن مف مرکب ، ق مرکب ) درآویخته و سخت گرفته از کسی یا جایی چون کوران : او همی گفت و من چو دشنه ٔتیز در کمر کرده دست کورآویز.
نظامی ( هفت پیکر ص 179 ).
پیشنهاد کاربران
دست کور آویز :دستی که کور از کسی یا جایی آویزد ، کنایه است از رها نکردن دست و محکم گرفتن آن چیز ( کور چیزی را که می گیرد رها نمی کند . او همی گفت و من چو دشنه تیز در کمر کرده دست کور آویز ( هفت پیکر نظامی، تصحیح دکتر ثروتیان، ۱۳۸۷ ، ص 515 )