کور موصلی. [ رِ ص ِ ] ( اِخ ) اشاره به مردی کور است که اراده قتل یکی از ائمه طاهرین را داشت و بدین منظور عصایی زهرآلود را بر روی پای آن حضرت نهاد و فشرد چنانکه پای حضرت مجروح شد. اما وی در عمل زشت خود توفیقی نیافت و امام از این سوء قصد به سلامت ماند. مردم بدجنس را اگرکور، یا نیمه کور باشند به کور موصلی تشبیه می کنند، و آنان را کور موصلی نامند. خلاصه این لفظ در مقام تحقیر و استخفاف و توهین به کسانی که چشم معیوب دارند به کار می رود. ( از فرهنگ لغات عامیانه جمالزاده ).
فرهنگ فارسی
اشاره به مردی کور است که اراده قتل یکی از ائمه طاهرین را داشت و بدین منظور عصایی زهر آلود را بر روی پای آنحضرت نهاد و فشرد چنانکه پای حضرت مجروح شد. اما وی در عمل زشت خود توفیقی نیافت و امام از این سوئ قصد به سلامت ماند.
