کور دلی

/kurdeli/

لغت نامه دهخدا

کوردلی. [ دِ ] ( حامص مرکب ) کورباطنی. ( فرهنگ فارسی معین ). کوردل بودن :
زی گوهر باقی نکند هیچکسی قصد
کز کفوردلی شیفته بر دار فنااند.
ناصرخسرو.
رجوع به کوردل ، کورباطن و کورباطنی شود.

فرهنگ فارسی

کند فهمی کم هوشی .

پیشنهاد کاربران

بپرس