کودکان کار به گروهی از کودکان گفته می شود که به کار در بیرون از خانه اشتغال دارند. این نوع فعالیت طیف وسیعی از فعالیت ها از جمله انواع کار واقعی و کاذب، کارگری غیر حرفه ای، گدایی، واکس زدن، فروش کالاهای کم ارزش، و غیره را شامل می شود. [ ۱] کودکان کار به چند دسته تقسیم می شوند. دسته ای از آنها در خیابان ها کار می کنند و آخر شب ها به خانه بازمی گردند و احتمالاً به مدرسه می روند و لزوماً در دام بزه نمی افتند. گروهی دیگر از رفتن به مدرسه و تجربهٔ دوران کودکی بی بهره هستند و ارتباط شان با خانواده در شرف قطع شدن است و سلامت روحی و جسمی آن ها را تهدید می شود و زمینهٔ بزهکاری برای این دسته فراهم تر است. گروهی دیگر به مدرسه نمی روند و همراه خانوادهٔ خود در خیابان ها زندگی می کنند. گروه دیگر هم از اساس بی خانواده هستند و در خیابان رشد می کنند و ناگزیر تن به کار می دهند. [ ۲]
کودکان کار براساس دو فاکتور به صورت رسمی در کشورهای مختلف تعریف می گردند:[ ۳] نوع کار و حداقل سن مناسب برای آن کار. عموماً به کودکی یک کودک کار گفته می شود که مشغول به فعالیتی باشد که برای سلامت فیزیکی، روانی، اجتماعی، اخلاقی و شخصیتی کودک مضر باشد، و با تحصیل کودک تداخل پیدا کند. [ ۴] سن مناسب برای هر شغل و کاری بر اساس آثار آن کار بر سلامت و رشد کودک تعیین می گردد. بر این اساس، قرارداد شماره ۱۳۸ سازمان بین المللی کار برای مشاغل مختلف یک حداقل سن را تعیین کرده که اگر کودکی که سنش پایین تر از این سن است مشغول به فعالیت در آن شغل باشد، آن کودک یک کودک کار در نظر گرفته می شود. [ ۵] این سنین عبارتند از: ۱۸ سال برای مشاغل پر خطر ( مشاغلی که سلامت جسمی، روانی یا اخلاقی کودک را به خطر می اندازند ) ، ۱۳–۱۵ سال برای مشاغل سبک ( مشاغلی که سلامت و امنیت کودک را تهدید نمی کنند و کودک را از تحصیل بازنمی دارند ) ، البته سن ۱۲–۱۴ سال ممکن است که تحت شرایط خاصی در کشوهای فقیر پذیرفتنی باشد. بر اساس تعریف دیگری که توسط برنامه اطلاعات آماری و نظارت بر کودک کار در سازمان بین المللی کار ارائه شده است، فردی کودک کار نامیده می شود که مشغول به یک فعالیت اقتصادی باشد، و سنش کمتر از ۱۲ سال باشد و یک ساعت در هفته یا بیشتر کار کند، یا سنش ۱۴ سال یا کمتر باشد و حداقل ۱۴ ساعت در هفته کار کند، یا سنش ۱۴ سال یا کمتر باشد و حداقل یک ساعت در هفته در یکی از مشاغل پر خطر مشغول به کار باشد، یا سنش ۱۷ سال یا کمتر باشد و در مشاغل «بدترین شکل های کار کودکان» مشغول به کار باشد. [ ۳] [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکودکان کار براساس دو فاکتور به صورت رسمی در کشورهای مختلف تعریف می گردند:[ ۳] نوع کار و حداقل سن مناسب برای آن کار. عموماً به کودکی یک کودک کار گفته می شود که مشغول به فعالیتی باشد که برای سلامت فیزیکی، روانی، اجتماعی، اخلاقی و شخصیتی کودک مضر باشد، و با تحصیل کودک تداخل پیدا کند. [ ۴] سن مناسب برای هر شغل و کاری بر اساس آثار آن کار بر سلامت و رشد کودک تعیین می گردد. بر این اساس، قرارداد شماره ۱۳۸ سازمان بین المللی کار برای مشاغل مختلف یک حداقل سن را تعیین کرده که اگر کودکی که سنش پایین تر از این سن است مشغول به فعالیت در آن شغل باشد، آن کودک یک کودک کار در نظر گرفته می شود. [ ۵] این سنین عبارتند از: ۱۸ سال برای مشاغل پر خطر ( مشاغلی که سلامت جسمی، روانی یا اخلاقی کودک را به خطر می اندازند ) ، ۱۳–۱۵ سال برای مشاغل سبک ( مشاغلی که سلامت و امنیت کودک را تهدید نمی کنند و کودک را از تحصیل بازنمی دارند ) ، البته سن ۱۲–۱۴ سال ممکن است که تحت شرایط خاصی در کشوهای فقیر پذیرفتنی باشد. بر اساس تعریف دیگری که توسط برنامه اطلاعات آماری و نظارت بر کودک کار در سازمان بین المللی کار ارائه شده است، فردی کودک کار نامیده می شود که مشغول به یک فعالیت اقتصادی باشد، و سنش کمتر از ۱۲ سال باشد و یک ساعت در هفته یا بیشتر کار کند، یا سنش ۱۴ سال یا کمتر باشد و حداقل ۱۴ ساعت در هفته کار کند، یا سنش ۱۴ سال یا کمتر باشد و حداقل یک ساعت در هفته در یکی از مشاغل پر خطر مشغول به کار باشد، یا سنش ۱۷ سال یا کمتر باشد و در مشاغل «بدترین شکل های کار کودکان» مشغول به کار باشد. [ ۳] [ ۶]
wiki: کودکان کار