کودکان و نوجوانان ایران به افراد ایرانی زیر سن ۱۸ سال گفته می شود. ( بر اساس پیمان نامه حقوق کودک، کودک زیر سن ۱۸ سال تعریف می شود و ایران از سال ۱۳۷۳ به این پیمان پیوسته است ) بر اساس قانون اساسی ایران، آموزش و پرورش برای همهٔ کودکان و نوجوانان ایرانی تا پایان دورهٔ متوسطه رایگان است. حقوق کودکان در ایران با مسائلی درگیر است مانند کار کودکان، مجازات و اعدام کودکان ( پایین بودن سن مسئولیت کیفری در قوانین ایران ) ، ازدواج قانونی کودکان، استفاده از کودکان در نظامی گری.
... [مشاهده متن کامل]
بر اساس قانون اساسی ایران، آموزش و پرورش برای همهٔ کودکان و نوجوانان ایرانی تا دورهٔ متوسطه رایگان است و دولت وظیفه دارد امکان تحصیل را برای همگان از طریق وزارت آموزش و پرورش فراهم سازد. نظام آموزشی ایران دارای دورهٔ ابتدایی، دوره راهنمایی، دوره متوسطه و دورهٔ پیش دانشگاهی است. علاقه مندان به کارهای عملی و فنی مهارت های لازم را در هنرستان ها و آموزشگاه های کار و دانش می گذرانند. دانش آموختگان دوره پیش دانشگاهی در صورت موفقیت در آزمون های سراسری ( کنکور ) ، به دانشگاه وارد می شوند.
در دوران قاجار امکان تحصیل برای زنان بسیار محدود بوده است. در باور عمومی، باسوادی زنان را مخالف اسلام و برای جامعه خطرناک می دانستند ( بعضی از روحانیون نیز همواره بر این باور تأکید می کردند ) . باور دیگر این بود که زنان نمی توانند باسواد شوند و مغز آنان قدرت پذیرش دانش را ندارد. باسوادی زنان ننگ محسوب می شد و بسیاری از زنان باسواد، آن را پنهان می کردند.
امروزه تعداد زیادی از کودکان ایرانی به دلیل فقر تحصیل را رها می کنند. از سوی دیگر، به ارث نرسیدن تابعیت از مادر سبب عدم ثبت هویت و بی شناسنامه بودن کودکانی شده است که پدر خارجی مثلاً افغان و مادر ایرانی دارند. این کودکان بدون شناسنامه نمی توانند در هیچ مدرسه ای ثبت نام و تحصیل کنند.
ایران از سال ۱۳۷۳ به پیمان نامه حقوق کودک پیوسته است. اما تعدادی از قوانین ایران هنوز با پیمان نامه حقوق کودک مغایرت دارند. دفتر یونیسف در تهران فعال است و در ۱۲ شهرستان در استان های هرمزگان، سیستان وبلوچستان و آذربایجان غربی نیز دفتر دارد. سازمان های حقوق کودکان مانند جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان ، انجمن حمایت از کودکان کار و انجمن حمایت از حقوق کودکان در ایران وجود دارد.
... [مشاهده متن کامل]
بر اساس قانون اساسی ایران، آموزش و پرورش برای همهٔ کودکان و نوجوانان ایرانی تا دورهٔ متوسطه رایگان است و دولت وظیفه دارد امکان تحصیل را برای همگان از طریق وزارت آموزش و پرورش فراهم سازد. نظام آموزشی ایران دارای دورهٔ ابتدایی، دوره راهنمایی، دوره متوسطه و دورهٔ پیش دانشگاهی است. علاقه مندان به کارهای عملی و فنی مهارت های لازم را در هنرستان ها و آموزشگاه های کار و دانش می گذرانند. دانش آموختگان دوره پیش دانشگاهی در صورت موفقیت در آزمون های سراسری ( کنکور ) ، به دانشگاه وارد می شوند.
در دوران قاجار امکان تحصیل برای زنان بسیار محدود بوده است. در باور عمومی، باسوادی زنان را مخالف اسلام و برای جامعه خطرناک می دانستند ( بعضی از روحانیون نیز همواره بر این باور تأکید می کردند ) . باور دیگر این بود که زنان نمی توانند باسواد شوند و مغز آنان قدرت پذیرش دانش را ندارد. باسوادی زنان ننگ محسوب می شد و بسیاری از زنان باسواد، آن را پنهان می کردند.
امروزه تعداد زیادی از کودکان ایرانی به دلیل فقر تحصیل را رها می کنند. از سوی دیگر، به ارث نرسیدن تابعیت از مادر سبب عدم ثبت هویت و بی شناسنامه بودن کودکانی شده است که پدر خارجی مثلاً افغان و مادر ایرانی دارند. این کودکان بدون شناسنامه نمی توانند در هیچ مدرسه ای ثبت نام و تحصیل کنند.
ایران از سال ۱۳۷۳ به پیمان نامه حقوق کودک پیوسته است. اما تعدادی از قوانین ایران هنوز با پیمان نامه حقوق کودک مغایرت دارند. دفتر یونیسف در تهران فعال است و در ۱۲ شهرستان در استان های هرمزگان، سیستان وبلوچستان و آذربایجان غربی نیز دفتر دارد. سازمان های حقوق کودکان مانند جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان ، انجمن حمایت از کودکان کار و انجمن حمایت از حقوق کودکان در ایران وجود دارد.
