کودک مشربی

لغت نامه دهخدا

کودک مشربی. [ دَ م َ رَ ] ( حامص مرکب ) کودک سرشتی. کودک مزاجی. ( فرهنگ فارسی معین ) :
بود جای گوهر غیرت ، زمین پاک چشم
تا ز کودک مشربی تخم تماشا کاشتیم.
صائب ( از بهار عجم ).
و رجوع به کودک مشرب ، کودک سرشتی و کودک مزاجی شود.

فرهنگ فارسی

کودک سرشتی کودک مزاجی .

پیشنهاد کاربران

بپرس