کودک مشربی. [ دَ م َ رَ ] ( حامص مرکب ) کودک سرشتی. کودک مزاجی. ( فرهنگ فارسی معین ) : بود جای گوهر غیرت ، زمین پاک چشم تا ز کودک مشربی تخم تماشا کاشتیم.صائب ( از بهار عجم ).و رجوع به کودک مشرب ، کودک سرشتی و کودک مزاجی شود.