کودک مزاجی. [ دَ م ِ / م َ ] ( ص مرکب ) کودک سرشتی. ( فرهنگ فارسی معین ) : آه کز کودک مزاجیهای ابنای زمان ابجد ایام طفلی را ز سر باید گرفت.صائب ( از آنندراج ).و رجوع به کودک مزاج و کودک سرشتی شود.