کودک سرشت

لغت نامه دهخدا

کودک سرشت. [ دَ س ِ رِ ] ( ص مرکب ) کسی که اخلاق وعادت کودکان دارد. ( فرهنگ فارسی معین ) :
همه کوسه و پیر و کودک سرشت
به خوبی روند ارچه هستند زشت.
نظامی ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

کسی که اخلاق و عادات کودکان دارد : همه کوسه و پیر و کودک سرشت بخوبی روند از چه هستند زشت . ( نظامی )

پیشنهاد کاربران

کودک مشرب. [ دَ م َ رَ ] ( ص مرکب ) کودک سرشت. کودک مزاج. ( فرهنگ فارسی معین ) :
آن دنی طبعان که مغروران جاه و منصب اند
از خرد بیگانگان چند کودک مشرب اند.

بپرس