کوجووار یکی از محلات تاریخی شهر تبریز است. این محله در غرب شهر تبریز ( جنب پالایشگاه و پتروشیمی ) واقع شده و جزء محدودهٔ شهرداری منطقهٔ ۷ تبریز محسوب می شود. در ۲ بهمن ۱۳۸۵ خورشیدی، با مجوز کمیسیون نام گذاری معابر و اماکن عمومی شهر تبریز، نام این محله به دلیل حفظ نام های تاریخی، به صورت رسمی و قانونی از کجاباد به کجوار بازگردانده شد. [ ۱] همچنین شورای نامگذاری در تاریخ ۲ مرداد ۱۳۹۷ شیوة صحیح نگارش نام این مکان را به صورت «کوجووار» تصویب کرد. [ ۲]
ریشهٔ نام و تاریخ بنای کوجووار به درستی مشخص نیست و روایات مطرح شده در مورد این محله ناقص است. دو روایت مستند در مورد نام آن نقل شده است.
در زبان مردم قدیم منطقه، «کوجو» و «کوجی» نوعی پارچه پشمی بسیار جالب خوش بافت ( شبیه جاجیم ) با رنگ های متنوع اصیل طبیعی پشمی بود که به عنوان بالاپوش، روانداز، بارانی، پالتو، بورغه، چوخا و … استفاده می شد و همچنین اسباب و آلتی را هم می گفتند که در بافندگی، تارها را پس و پیش می کند. ☃☃ «وار» هم به معنای بودن و موجود بودن، تولید و به عمل آوردن است. پس «کوجووار» به معنای بسیار جالب جایگاهی است که در آن بهترین نوع پارچه پشمی مورد نیاز کشاورزان و دامداران و کاروانیان تولید و به بازار مصرف عرضه می شد. ☃☃☃☃↵روایت دیگر چنین است که واژه گوجووار به دوران هیتی ها برمیگردد که «گؤو» را خدای بزرگ خود می دانستند. «گؤو» در اصل به معنی آسمان ونیرو و زندگی وجنب وجوش است. برخی از مردم منطقه به این محله گوجووار می گویند که از این نام گرفته شده است. [ ۳]
نام های دیگری که برای کوجووار نوشته شده اند، عبارتند از کجاباد ( Kojabad ) ، کجوار ( Kojovar ) ، کجاآباد ( Kojāābād ) ، کج آباد ( Koj āābād ) و گوجووار ( Gujuvar ) .
براساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵ خورشیدی، جمعیت کوجووار بالغ بر ۶٬۰۰۱ نفر بوده که از این تعداد ۳٬۱۷۰ نفر مرد و ۲٬۸۳۱ نفر زن بوده اند. همچنین برپایهٔ همین آمار، شمار خانوارهای ساکن در این محله بالغ بر ۱٬۸۸۱ خانوار بوده است. [ ۴]
خطهٔ کوجووار از دیرباز مهد مردان و زنان فرهنگ پرور و ادب دوست بوده است. شخصیت های علمی و ادبی که نام بلند آنها در کتب قدیمی ثبت شده اما با بی توجهی عموم مردم به فراموشی سپرده شده است.
ابوحفص عمر بن عبدالمؤمن بن یوسف کوجوواری بعد از مهاجرت به شهر بلخ و تحصیل علوم دینی شیخ الاسلام این شهر گردید. وی همراه مؤلف کتاب هدایه به سال ۵۴۴ هجری قمری ( ۵۲۸ هجری شمسی ) عازم مکّه معظمه و مدینه منوره شدند و پس از انجام فریضه حج و زیارت مدینه در مراجعت به شهر همدان رفتند. وی در این سفر از صاحب هدایه بهره های علمی زیادی برد و روایاتی را از او آموخت، امّا در چندین سال بعد در بعضی از مسائل فقهی با صاحب هدایه اختلاف نظر پیدا کرد و دربارهٔ آنها با او به مناظره پرداخت. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفریشهٔ نام و تاریخ بنای کوجووار به درستی مشخص نیست و روایات مطرح شده در مورد این محله ناقص است. دو روایت مستند در مورد نام آن نقل شده است.
در زبان مردم قدیم منطقه، «کوجو» و «کوجی» نوعی پارچه پشمی بسیار جالب خوش بافت ( شبیه جاجیم ) با رنگ های متنوع اصیل طبیعی پشمی بود که به عنوان بالاپوش، روانداز، بارانی، پالتو، بورغه، چوخا و … استفاده می شد و همچنین اسباب و آلتی را هم می گفتند که در بافندگی، تارها را پس و پیش می کند. ☃☃ «وار» هم به معنای بودن و موجود بودن، تولید و به عمل آوردن است. پس «کوجووار» به معنای بسیار جالب جایگاهی است که در آن بهترین نوع پارچه پشمی مورد نیاز کشاورزان و دامداران و کاروانیان تولید و به بازار مصرف عرضه می شد. ☃☃☃☃↵روایت دیگر چنین است که واژه گوجووار به دوران هیتی ها برمیگردد که «گؤو» را خدای بزرگ خود می دانستند. «گؤو» در اصل به معنی آسمان ونیرو و زندگی وجنب وجوش است. برخی از مردم منطقه به این محله گوجووار می گویند که از این نام گرفته شده است. [ ۳]
نام های دیگری که برای کوجووار نوشته شده اند، عبارتند از کجاباد ( Kojabad ) ، کجوار ( Kojovar ) ، کجاآباد ( Kojāābād ) ، کج آباد ( Koj āābād ) و گوجووار ( Gujuvar ) .
براساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵ خورشیدی، جمعیت کوجووار بالغ بر ۶٬۰۰۱ نفر بوده که از این تعداد ۳٬۱۷۰ نفر مرد و ۲٬۸۳۱ نفر زن بوده اند. همچنین برپایهٔ همین آمار، شمار خانوارهای ساکن در این محله بالغ بر ۱٬۸۸۱ خانوار بوده است. [ ۴]
خطهٔ کوجووار از دیرباز مهد مردان و زنان فرهنگ پرور و ادب دوست بوده است. شخصیت های علمی و ادبی که نام بلند آنها در کتب قدیمی ثبت شده اما با بی توجهی عموم مردم به فراموشی سپرده شده است.
ابوحفص عمر بن عبدالمؤمن بن یوسف کوجوواری بعد از مهاجرت به شهر بلخ و تحصیل علوم دینی شیخ الاسلام این شهر گردید. وی همراه مؤلف کتاب هدایه به سال ۵۴۴ هجری قمری ( ۵۲۸ هجری شمسی ) عازم مکّه معظمه و مدینه منوره شدند و پس از انجام فریضه حج و زیارت مدینه در مراجعت به شهر همدان رفتند. وی در این سفر از صاحب هدایه بهره های علمی زیادی برد و روایاتی را از او آموخت، امّا در چندین سال بعد در بعضی از مسائل فقهی با صاحب هدایه اختلاف نظر پیدا کرد و دربارهٔ آنها با او به مناظره پرداخت. [ ۵]
wiki: کوجووار