کوثی
لغت نامه دهخدا
کوثی. [ ثا ] ( اِخ ) موضعی است در سواد عراق در خاک بابل و مشهد ابراهیم خلیل ( ع ) در همین جاست. ( از معجم البلدان ). رجوع به معجم البلدان شود.
کوثی. [ ثا ] ( اِخ ) نهری است در عراق و گویند نخستین نهری است که کنده و از رودخانه فرات منشعب شده است. ( از معجم البلدان ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید