کوته استین

/kutah~Astin/

لغت نامه دهخدا

( کوته آستین ) کوته آستین. [ ت َه ْ ] ( ص مرکب ) کوتاه آستین. کسی که آستینهای جامه اش کوتاه باشد. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به کوتاه آستین شود. || کنایه از صوفی. ( از فرهنگ فارسی معین ). صوفی ، گویا صوفیه آستین کوتاه داشته اند و یا نیم تنه پوستین کوتاه آستین می پوشیده اند. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
صوفی پیاله پیما حافظ قرابه پرهیز
ای کوته آستینان تا کی درازدستی ؟
حافظ.
به زیر دلق ملمع کمندها دارند
درازدستی این کوته آستینان بین.
حافظ.
و رجوع به کوتاه آستین شود.

فرهنگ فارسی

( کوته آستین ) ۱ - کسی که آستین های جامه اش کوتاه باشد . ۲ - صوفی : صوفی پیاله پیما حافظ قرا به پرهیز ای کوته آستینان . تا کی دراز دستی ? ( حافظ )

فرهنگ عمید

( کوته آستین ) ۱. [مقابلِ بلندآستین و درازدست] دارای آستین کوتاه.
۲. [مجاز] درویش و صوفی: به زیر دلق ملمع کمندها دارند / درازدستی این کوته آستینان بین (حافظ: ۸۰۶ ).
۳. ضعیف و ناتوان.

پیشنهاد کاربران

بپرس