کوتس و کوتوپاس

کوتس و کوتوپاس ( انگلیسی: Cautes and Cautopates ) مشعل دارانی هستند که در نمادهای آیین میترائیسم رومی باستان، در صحنه قتل گاو نر معروف به تاروکتونی در کنار خدای میتراس به تصویر کشیده شده اند. کوتس مشعل خود را بالا نگه می دارد و کوتوپاس مشعل خود را به سمت پایین نگه می دارد. همچنین گاهی اوقات در صحنه های تولد میتراس نشان داده می شوند. گاهی هر دو عصای چوپانی در دست نگاه داشتند. ریشه شناسی دو نام مبهم باقی مانده است.
ظاهرا کوتوپاس ترکیبی است که حاوی همان عنصر اولیه کوتس است. از دیدگاه ایرانی قدیم، این pates° پاتها ممکن است نشان دهنده *pāta - «محافظت شده ( توسط ) » یا *pati - «ارباب، ارباب ( از ) » باشند. در مورد cautes, cauto - ، جالب است که این دو نام از یک لقب Miθra گرفته شده است که در اوستایی به عنوان vouru. gaoiiaoiti - گواهی شده است. [ ۱]
هر دو کوچکتر از میترا به تصویر کشیده شده اند تا بر اهمیت میترا تأکید شود، و هر دو لباس به سبک ایرانی، به ویژه کلاه فریگی، برای تأکید بر خاستگاه فرضی شرقی فرقه می پوشند. [ ۲]
کوتس یک مشعل در حال سوختن را به سمت بالا نگه می دارد، در حالی که کوتوپاس یک مشعل سوزان را به سمت پایین نگه می دارد. [ ۳]
دو حامل مشعل اغلب به عنوان نمادهای نور تعبیر می شوند، یکی برای طلوع و دیگری برای غروب خورشید. [ ۴] کوتوپاس همچنین می تواند نشان دهنده مرگ باشد، در حالی که کوتس ممکن است نشان دهندهٔ زندگی جدید باشد. [ ۵]
تفسیر جایگزینی که توسط دیوید اولانسی ارائه شده است این است که کوتس نشان دهنده اعتدال بهاری و کوتوپاس اعتدال پاییزی است؛ بنابراین، که در سمت چپ و راست تاروکتونی نمایش داده می شوند، آنها به یک کادر واقع گرایانه از استوای آسمانی و صورت های فلکی شامل بین دو اعتدالین در عصر ثور تبدیل می شوند. [ ۶]
ام جی ورماسارن[ ۷] میترا، خورشید تسخیر ناپذیر، و دو مشعل دار او، کوتوس، طلوع خورشید، و کوتوپاس، غروب خورشید را نشان می دهد. به اندازه یک درخت کاج ۳ شاخه، قابل مشاهده در دیبورگ، آلمان. [ ۸] ورماسارن پیشنهاد می کند که آنها یک «تثلیث» میترایی را تشکیل می دهند.
به باور میتراپرستان، مهر به سان آذرخشی از دل سنگ برون می آید. در این زمان دو چوپان در مراسم تولد مهر حضور دارند که برخی آنها را «کوتس» و «کوتاپاتس» می دانند ( ورمازرن، ۱۳۸۷ :۹۶ ) . هاشم رضی نیز در کتاب «آیین مهر» به بندهای ۹۹ و ۱۰۰ از یشت دهم اشاره می کند و می نویسد: «هنگامی که مهر سوار برگردونه خود، تازان از افق نمودار می شود، طرف راستش سروش و سوی چپش رشن قرار دارند. دو ایزد که در جانب راست و چپ میترا روانند و به هیئت کوتس و کوتوپاتس معرفی شده اند، همان ایزدان ایرانی هستند که تغییر شکل پیدا کرده اند. در اوستا و منابع پهلوی ایزد رشن و ایزد سروش نیز در کار رستاخیز و ارواح نقش هایی دارند، به ویژه ایزد سروش. کوتس و کوتوپاتس که همین سروش ورشن می باشند، در واقع چه بساکه دوایزد ویا دو فرشته هدایت ارواح به بهشت و دوزخ باشند. در اغلب نقاشی هایی که کوتس و کوتوپاتس باروشنی و صراحت بیشتری نمایان هستند، کوتس با چهره ای روشن و منبسط نمایان است، در حالی که کوتوپاتس دژم و با چهره ای منقبض تصویر شده است. کوتس، نماد طلوع خورشید و فلق است و دیگرى نشانه غروب خورشید و شفق ( ورمازرن، 1387 :88 ) . در اوستا نیز غالباً سروش و مهر و رشن، یکجا نامیده شده اند ( اوشیدرى، 1371 :327 ) [ ۹]