کوبیده

واژه کوبیدن به ارث رسیده از فارسی میانه ( kwp - tn' /⁠Kōftan، kōb - ⁠/، �ضربه، پوند، زباله� ) فارسی میانه ( - ytn' /⁠ - �dan⁠/، �a پسوندی که مصدرهای ثانویه را تشکیل می دهد، از زبان پروتوایرانی *kaup - ( "کوبیدن، زدن" ) ، که به نظر می رسد منحصراً ایرانی باشد. رجوع به کوفتن ( کوفتن، شکستن، کبودی ) شود.
منابع ها. Cheung, Johnny ( 2007 ) فرهنگ ریشه شناسی فعل ایرانی ( سری فرهنگ لغت ریشه شناسی هند و اروپایی لیدن؛ 2 ) ، لیدن، بوستون: بریل، ← ISBN، صفحات 249 - 250
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
ریشه شناسی واژگان شیرین ایرانی
فرهنگ واژه های اوستا
فرهنگنامه کوچک پهلوی
فرهنگ فارسی به پهلوی
فرهنگ زبان ایرانی باستان
فرهنگ ریشه شناختی زبان فارسی