کوارة. [ ک ُ رَ ] ( ع اِمص ) دویدن سریع. تاختن تند. ( از اقرب الموارد ).
کوارة. [ ک ِ رَ ] ( ع اِ ) نوعی از روی بند زنان. ( از اقرب الموارد ). پارچه ای که زنان با روبند بر سر خود بندند. ( از معجم متن اللغة ) ( از تاج العروس ). پارچه ای که زنان بر سر بندند. ( از معجم متن اللغة ) . || عمامه. ( اقرب الموارد ). || لغتی است در کوارة النحل. ( از اقرب الموارد ). رجوع به ماده قبل شود.
کواره. [ ک َ رَ / رِ ]( اِ ) سبدی باشد چون گهواره که انگور بدان آورند. ( صحاح الفرس ). به معنی اول کوار است که سبدی باشد که میوه و غیره در آن کنند و بر ستور بار کرده از جایی به جایی برند و به عربی دوخله گویند. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ). آن ظرف را به شیرازی لوده گویند. ( آنندراج ) ( جهانگیری ). سبد دراز که در آن انگور ودیگر میوه ها کرده هریک را یک لنگه بار خر و مانند آن کنند. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). قِرطال. ( بحر الجواهر از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
آنگه آرند کشته را به کواره
بر سر بازارشان نهند به زاره.
منوچهری.
وآن کشتگکان سخت کوش نکوشندپس به کواره فرونهند و بپوشند.
منوچهری.
چون پیر ره نمود ترا، کارکردنی است بی راهبر کواره بازارگان کشند.
امیرخسرو دهلوی ( از فرهنگ نظام ).
ای پیرهنت کواره گل روی تو گل سر کواره.
سید احمد مشهدی ( از آنندراج ).
و رجوع به کواره و کباره شود. || ابری که در شبهای تابستان بر روی هوا پدید آید. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). ابری که در شبهای تابستان به هوا پدیدآید گویند: امشب هوا کواره دارد. ( آنندراج ). || نزم. ( جهانگیری ). بژم و آن بخاری باشد تیره و غلیظ ملاصق زمین. ( برهان )( ناظم الاطباء ). || خانه زنبور. ( جهانگیری ) ( از برهان ). کندوی مگس عسل. ( آنندراج ) : بیشتر بخوانید ...