کوئینزرایک

کوئینزرایک ( به انگلیسی: Queensrÿche ) یک گروه هوی متال آمریکایی است. نام این گروه در ایران گاهی به اشتباه «کوئینزرایش» تلفظ شده است.
این گروه در سال ۱۹۸۱ در بلویو، واشینگتن بنانهاده شد و تا به امروز ۱۱ آلبوم استودیویی و چندین آلبوم چندآهنگه و دی وی دی منتشر کرده و به عنوان یک گروه پراگرسیو توانسته با فروش بالای ۲۰ میلیونی از آلبوم های خود در سرتاسر جهان که نزدیک ۶ میلیون آن در ایالات متحده است، به موفقیت هایی دست یابد. کوئینزرایک در سال ۱۹۸۸ و با انتشار آلبوم مفهومی عملیات: جنایت ذهن، نگاه های بین المللی را به خود معطوف کند که این آلبوم همواره به عنوان یکی از آلبوم های مفهومی برتر همهٔ دوره ها درنظرگرفته می شود. پس از آن کوئینزرایک در سال ۱۹۹۰ موفقیت بیشتری را با انتشار آلبوم امپراتوری که تک آهنگ پرطرفدار «Silent Lucidity» را دربر داشت، بدست آورد و گروه از این دو آلبوم خود؛ نامزد دریافت سه جایزه گرمی نیز شد. نخستین اعضای کوئینزرایک دربردارندهٔ جف تیت ( خواننده ) ، اسکات راکنفیلد ( درام ) ، کریس دی گارمو ( گیتار ) ، مایکل ویلتون ( گیتار ) و ادی جکسون به عنوان بیسنواز بود. در سال ۱۹۹۷ گیتارینواز و یکی از عمده ترانه سراهای گروه ، دی گارمو، به نابر دلایل شخصی از گروه جدا شد و پس از آن کلی گری، مایک استون و پارکر لاندگرن به جای او گیتار نواختند.
به دلیل درگیری های داخلی در گروه در سال ۲۰۱۲ که کار را به دادگاه نیز کشانید، گروه هم اکنون با دو ترکیب گوناگون فعالیت می کند و دادگاه تا نوامبر ۲۰۱۳ به دوطرف اجازهٔ استفاده از نام کوئینزرایک را داده و هر دو ترکیب نیز در حال ضبط آلبوم جدیدی هستند.
شکل گیری کوئینزرایک از اواخر دههٔ هفتاد میلادی آغاز شد، زمانی که مایکل ویلتون ، گیتارنواز گروه، به همراه دوستان دبیرستانی خود از گروه های گاراژی مانند جوکر در سال ۱۹۷۸ کار خود را شروع کردند. ویلتون در سال ۱۹۸۰ درام نواز ، اسکات راکنفیلد، را در محل Easy Street Records واقع در سیتل دیدار کرد و آن ها به همراه هم گروهی به نام کراس+فایر را به وجود آوردند و به بازخوانی ترانه هایی از گروه های پرطرفدار و شناخته شدهٔ متال در آن دوره مانند جوداس پریست و آیرن میدن پرداختند و در گاراژی که به والدین راکنفیلد تعلق داشت؛ به تمرین می پرداختند. طولی نکشید که ادی جکسون ( بیس نواز ) و کریس دی گارمو نیز به کراس+فایر پیوستند و در آن زمان نام گروه نیز به The Mob تغییر پیدا کرد که تحت تأثیر آهنگ «The Mob Rules» از بلک سبث این تغییر صورت گرفت. به دلیل نداشتن یک خواننده ؛ جف تیت را به عنوان خواننده گروه به استخدام درآورند تا برایشان در یک جشنوارهٔ راک ناحیه ای به خواندن بپردازد، جف تیت در آن زمان عضو گروه دیگری به نام بابیلون نیز بود. پس از فروپاشی بابیلون، تیت چند نمایش دیگر را به همراه The Mob به اجرا درآورد، اما به دلیل آنکه علاقه ای به بازخوانی ترانه های هوی متال نداشت از آن ها جدا شد. در سال ۱۹۸۱ اعضای گروه سرمایه ای را جمع و جور کردند تا بتوانند یک ضبط دمو را انجام دهند. تیت نیز که با اعضای گروه دیگر خود myth ؛اختلافاتی داشت، به عنوان خواننده دوباره به گروه ملحق شد تا در بخش های مربوط به خواندن آن ها را یاری کند که حاصل آن ضبط چهار آهنگ بود. گروه این ضبط را به مدت یک سال به ناشرهای گوناگونی نشان دادند امنا همهٔ آن ها از بستن قرارداد با آن ها صرفنظر کردند، در نهایت با کیم و دیانا هریس ، صاحبان ایزی استریت رکوردز، یک قرارداد همکاری به ثبت رسانیدند.