کهیچ. [ ک َ ] ( اِخ ) به معنی کهی است که نام قلعه ای باشد از ولایت سیستان. و بعضی گویند کهیج معرب کهی باشد. ( برهان ). نام قلعه ای است از ولایت سیستان ، و به مرور ایام جیم فارسی را انداختند، در این روزگار به کهی معروف است. ( فرهنگ جهانگیری ) ( از فرهنگ رشیدی ). در تاریخ سیستان ( ص 207 و 408 و 308 ) چنین نامی نیامده. نام قلعه ای در سیستان «کوهژ» آمده که درتاریخ بیهقی چ قدیم طهران آن را «کوهتیز» و در چ کلکته «کوهشیر» ( قلعتی از قلاع غزنین ) نوشته اند. و نیز نام جایی در سیستان «قوهه » ( معرب کوهه ، کهه ) آمده. احتمال می رود که «کهیج » = کوهیج = کوفیج = کوفج همان طایفه معروف ساکن بلوچستان و کرمان باشد و لغةً همه این اسماء به معنی کوهی ( کوهستانی ) است. ( حاشیه برهان چ معین ) :
نمانیم کآرام گیرند هیچ
سپاهان ما با سپاه کهیچ .فردوسی ( از فرهنگ جهانگیری ).
