کهکی

دانشنامه آزاد فارسی

کَهَکی
از گویش های مرکزی غربی، در مجموعة گویش های تفرشی، رایج در کهک نزدیک قم. این گویش به آشتیانی، وَفسی و اِلویری نزدیک است. نشانة جمع Tyaست، مانند Zan-Tya (زنان). علاوه بر صامت های فارسی، صامت w نیز در کهکی کاربرد دارد. برخی واژگان کهکی: esbiy (سگ)، zane (زن)، varfa (برف) و yan (این).
50010800
wikijoo: کهکی

پیشنهاد کاربران

درود عنایت عزیز
با کهکی های لارستان و داراب هم ارتباطی داریم؟
کهکی نام یک ایل فارس زبان کهن و باستانی با گویشی خاص و کهن است.
گویش کهکی ها شباهت بسیاری با گویش مناطق سه گانه ی کوهمره ( سرخی و نودان و جروق ) و روستاهای دوان و ابنو و خلار و دشتک و کندازی دارد.
... [مشاهده متن کامل]

زادگاه ایل کهکی منطقه ای کوهستانی و باستانی حد فاصل شهرهای فیروزآباد و فراشبند و بالاده و بخش کوهمره سرخی است که داری رودخانه و چشمه سارها و پوشش جنگلی و قلل مرتفع و برف گیر و دشتهای پست و گرم و معدن نمک و دریاچه های فصلی است.
مردم ایل کهکی به صورت نیمه کوچرو زندگی میکردند و در نیم قرن اخیر رو به شهر نشینی آورده اند.
طوایف ایل کهکی:
گلکی
گورکانی ( گورکانی و مهلدینی )
بهادنی ( بادنی و مزارعی و موزیری و گله زن بهادنی و جلالی و . . . )
مهرکی
خواجه
دهدار
امیرسالاری
مردمی سرکش و سلحشور و کوهنورد دارد که ساکن شهرستان های شیراز و فیروزآباد و کوار و میمند و فراشبند بخش ها و روستاها تابعه هستند.
جمعیتی بیش از بیست هزار نفر دارد که در گذشته بیشتر به کشاورزی و دامداری اشتغال داشتند.

بپرس