کهکشان ستاره فشان، ( به انگلیسی: Starburst galaxy ) کهکشانی است که در مقایسه با نرخ تشکیل متعارف ستارگان در بیشتر کهکشان ها نرخ بالایی از فرایند تشکیل ستارگان را دارد. کهکشان های که به عنوان ستاره فشان رصد می شوند اغلب در کهکشان هایی است که با کهکشان های دیگر تصادف یا برخورد نزدیک داشته اند.
در یک تعریف می توان آن ها را کهکشانهایی دانست که آهنگ تولید ستاره ای کلی آن ها با عمر جهان ( بر اساس قانون هابل ) مطابقت ندارد. البته این معیار خیلی کلی است و کهکشان های مارپیچی که هسته آن ها دارای خطوط نشری از نوع هیدروژن دوباریونیده ( HII ) می باشد و کهکشان های کوتوله دارای فرایند تولید ستاره را هم در برمی گیرد.
کهکشان های انفجارستاره ای ( Starburst galaxy ) نور فروسرخ و امواج رادیویی را در مقادیری بیشتر از حد معمول منتشر می کنند. این کهکشان ها زمانی که مطالعۀ آسمان با تلسکوپ های فروسرخ صورت پذیرفت، آشکار شدند. یک نمونه نزدیک M82 است که با فاصلۀ ۱۲ میلیون سال نوری در صورت فلکی دب اکبر قرار دارد. به نظر می رسد که گذر از کنار M81، همسایه آن در فضا، باعث شده که ستارگان به صورت انفجاری و سریع شکل بگیرند. تابش ستاره های جوان، غبار موجود در کهکشان را داغ کرده، نور فروسرخ تولید می کند. در برخی موارد، زمانی که غبار کمتر است، نور فرابنفش ستاره های بسیار داغ نیز دیده می شود. نواحی HII در جاهایی که ستارگان در حال شکل گیری هستند، امواجی قدرتمند در ناحیه رادیویی طیف تابش می نمایند و بدین ترتیب به تابش رادیویی تقویت شده کمک می کنند. در میان ستاره هایی که زاده می شوند، تعداد کمی ستاره بسیار پرجرم نیز وجود دارد. این ستارگان به سرعت متحول شده، با انفجار ابرنواختری چشم نوازی به عمر خود پایان می دهند. این انفجارات، با شتاب بخشیدن به الکترون ها تا سرعت هایی نزدیک نور، تابش رادیویی بیشتری را باعث می شوند. در قلب M82، جایی که به دلیل خطوط غلیظ غبار از دید تلسکوپ های نوری پنهان مانده است، تلسکوپ های رادیویی توانسته اند بقایای بیش از ۵۰ ابرنواختر را شناسایی کنند. با استفاده از آرایه ای از تلسکوپ هایی که از یک سوی اروپا به سوی دیگر امتداد دارد، برخی از این ابرنواخترها عکس برداری شده اند. ستاره شناسان، با مقایسه عکس های گرفته شده در سال های ۱۹۸۶ و ۱۹۹۷، دریافتند که پوسته های گاز با سرعتی نزدیک به ۲۰۰۰۰ کیلومتر بر ثانیه در حال انبساط هستند. جوان ترین ابرنواختر ۳۵ سال پیش منفجر شد ( سال نوشتن کتاب ۲۰۰۸است ) ، اما در پشت پرده ای از غبار مخفی ماند و هرگز با تلسکوپ های نوری دیده نشد. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر یک تعریف می توان آن ها را کهکشانهایی دانست که آهنگ تولید ستاره ای کلی آن ها با عمر جهان ( بر اساس قانون هابل ) مطابقت ندارد. البته این معیار خیلی کلی است و کهکشان های مارپیچی که هسته آن ها دارای خطوط نشری از نوع هیدروژن دوباریونیده ( HII ) می باشد و کهکشان های کوتوله دارای فرایند تولید ستاره را هم در برمی گیرد.
کهکشان های انفجارستاره ای ( Starburst galaxy ) نور فروسرخ و امواج رادیویی را در مقادیری بیشتر از حد معمول منتشر می کنند. این کهکشان ها زمانی که مطالعۀ آسمان با تلسکوپ های فروسرخ صورت پذیرفت، آشکار شدند. یک نمونه نزدیک M82 است که با فاصلۀ ۱۲ میلیون سال نوری در صورت فلکی دب اکبر قرار دارد. به نظر می رسد که گذر از کنار M81، همسایه آن در فضا، باعث شده که ستارگان به صورت انفجاری و سریع شکل بگیرند. تابش ستاره های جوان، غبار موجود در کهکشان را داغ کرده، نور فروسرخ تولید می کند. در برخی موارد، زمانی که غبار کمتر است، نور فرابنفش ستاره های بسیار داغ نیز دیده می شود. نواحی HII در جاهایی که ستارگان در حال شکل گیری هستند، امواجی قدرتمند در ناحیه رادیویی طیف تابش می نمایند و بدین ترتیب به تابش رادیویی تقویت شده کمک می کنند. در میان ستاره هایی که زاده می شوند، تعداد کمی ستاره بسیار پرجرم نیز وجود دارد. این ستارگان به سرعت متحول شده، با انفجار ابرنواختری چشم نوازی به عمر خود پایان می دهند. این انفجارات، با شتاب بخشیدن به الکترون ها تا سرعت هایی نزدیک نور، تابش رادیویی بیشتری را باعث می شوند. در قلب M82، جایی که به دلیل خطوط غلیظ غبار از دید تلسکوپ های نوری پنهان مانده است، تلسکوپ های رادیویی توانسته اند بقایای بیش از ۵۰ ابرنواختر را شناسایی کنند. با استفاده از آرایه ای از تلسکوپ هایی که از یک سوی اروپا به سوی دیگر امتداد دارد، برخی از این ابرنواخترها عکس برداری شده اند. ستاره شناسان، با مقایسه عکس های گرفته شده در سال های ۱۹۸۶ و ۱۹۹۷، دریافتند که پوسته های گاز با سرعتی نزدیک به ۲۰۰۰۰ کیلومتر بر ثانیه در حال انبساط هستند. جوان ترین ابرنواختر ۳۵ سال پیش منفجر شد ( سال نوشتن کتاب ۲۰۰۸است ) ، اما در پشت پرده ای از غبار مخفی ماند و هرگز با تلسکوپ های نوری دیده نشد. [ ۱]
wiki: کهکشان ستاره فشان