کهکشان راه شیری
فرهنگستان زبان و ادب
پیشنهاد کاربران
the milky way . بهترین پیشنهاد ممکن عبارتی بود که عرض کردم
کَهکِشان راهِ شیری، نوار شیری رنگی است که در شب های تیره در نواحی بدون آلودگی نوری در آسمان دیده می شود. این نوار در حقیقت مکان هندسی ستارگان تشکیل دهنده قرص کهکشان ما است که از آسمان به طور دو بعدی دیده می شود.
... [مشاهده متن کامل]
این کهکشان، کهکشانی است مارپیچی و متناهی که بخشی از گروه کهکشان های همجوار می باشد. این کهکشان یکی از میلیاردها کهکشان، در جهان قابل مشاهده است.
نام آن ترجمه کلمهٔ لاتین via lacetea است که دلیل این نام گذاری دیده شدن نوارهٔ کم رنگی از نور تشکیل شده توسط ستاره های وابسته به کهکشان است که از زمین این گونه دیده می شود. برخی منابع به طور قاطع راجع به این موضوع اعلام نظر کرده اند که عبارت راه شیری منحصرا اشاره به نواره نوری دارد که خود کهکشان در شب تولید می کند، در حالی که نام کهکشان راه شیری باید برای اشاره به خود کهکشان هم به کار رود. با این حال، معلوم نیست گستردگی این قرار داد چگونه است، و عبارت راه شیری به طور مداوم در هر دو مفهوم استفاده می شود.
کهکشان راه شیری، از روی زمین که در یکی از شاخه های بازوهای مارپیچی کهکشان قرار دارد هم چون نواری مه آلود و سفید و روشن در بالای آسمان در سراسر فلک به نظر می رسد.
این نور از ستاره ها و دیگر موادی که در درون سطح هموار کهکشان قرار دارند سرچشمه می گیرد. قطب شمال کهکشانی در بُعد ( طول جغرافیایی ) ۱۲ ساعت و ۴۹ دقیقه واقع شده است و میل آن +27. 4° و نزدیک به ستارهٔ بتا گیسوی برنیکه است. قطب جنوبی کهکشان نزدیک به ستارهٔ آلفا سنگتراش قرار گرفته است.
مرکز کهکشان در راستای صورت فلکی کمان قرار دارد، و در اینجاست که راه شیری، درخشان ترین نور خود را دارد.
سطح هموار راه شیری به خاطر انحراف محور گردش زمین، در حدود ۶۰ درجه به سمت دایرةالبروج منحرف شده است. این سطح کهکشانی در سنجش با استوای آسمانی در شمالی ترین حالت خود از صورت فلکیذات الکرسی می گذرد و در جنوبی ترین حالت از صورت فلکی چلیپا گذر می کند. این امر نشان دهنده انحراف بالای صفحهٔ استوایی زمین و صفحه دایرةالبروج نسبت به صفحهٔ کهکشانی است.
از صورت فلکی قوسی کهکشان راه شیری به نظر می رسد به غرب به سمت صورتهای فلکی ای از کژدم، آرا، گونیا، مثلث جنوبی، دو پرگار، قنطورس، مگس جنوبی، چلیپا، شاه تخته، بادبان، کشتیدم، سگ بزرگ، تک شاخ، شکارچی و دو پیکر، برج ثور، ارابهران، برساووش، آندرومدا، ذات الکرسی، قیفاووس و چلپاسه، ماکیان، روباهک، پیکان، عقاب، مارافسای، سپر، و برج قوس حرکت می کند. این واقعیت که راه شیری آسمان شب را به دو نیم کرهٔ مساوی تقسیم می کند، نشان دهندهٔ این است که منظومهٔ حورشیدی نزدیک صفحهٔ کهکشانی قرار گرفته است. کهکشان راه شیری به دلیل فضای میان ستاره ای که سطح کهکشان را پر کرده است درخشندگی نسبتا کمی دارد، که همین امر مانع می شود که ما مرکز روشن کهکشان را ببینیم، و به دلیل آلودگی نوری دیدن آن از هر نقطهٔ شهری یا برون شهری سخت است.
اندازه
صفحهٔ ستاره ای راه شیری درحدود ۱۰۰۰۰۰سال نوری قطر دارد و ضخامت آن به طور میانگین ۱۰۰۰ سال نوری است. تخمین زده شده که کهکشان راه شیری ۲۰۰بیلیون و یا احتمالا بالای ۴۰۰بیلیون ستاره دارد. رقم دقیق بسته به ستاره های با حجم بسیار کم است، که تعدادشان بسیار زیاد است. این را می توان با یک تریلیون ستارهٔ کهکشان مجاور، آندرومدا، مقایسه کرد. صفحهٔ ستاره ای لبهٔ تیزی ندارد و شعاع آن تا جایی است که هیچ ستاره ای وجود ندارد.
آنسوی صفحهٔ ستارهای، صفحهٔ ضخیم تر گازی است. مشاهدات اخیر نشان می دهد که صفحهٔ گازی راه شیری ۱۲۰۰۰سال نوری ضخامت دارد که دو برابر مقداری است که قبلا تصور می شد. به عنوان یک راهنمایی برای مقیاس های فیزیکی راه شیری، اگر قطر آنرا به ۱۰متر کاهش دهیم، منظومهٔ شمسی، با در نظر گرفتن ابر فرضی اورت، عرضی بیشتر از ۱/۰میلی متر نخواهد داشت.
هالهٔ کهکشانی که تا بیرون از کهکشان هم ادمه پیدا می کند، توسط گردش دو قمر راه شیری، یعنی همان ابرهای بزرگ و کوچک مگلانیک محدود می شود. در این فاصله یا فراتر از آن، گردش بیشتر اشیاء هاله دار توسط ابرهای مگتانیک مختل می شود، و اشیاء ممکن است از راه شیری به بیرون پرتاب شوند.
اندازه گیری های اخیر توسط ( VLBA ) نشان داده است که کهکشان راه شیری بسیار حجیم تر از آن است که قبلا تصور می شد. جرم کهکشان ما در حال حاضر مشابه با جرم بزرگترین کهکشان همسایه، آندرومدا، در نظر گرفته می شود. محققان با استفاده از ( VLBA ) و با استفاده از فرضیات کمتری نسبت به تلاش قبلی، قادر به اندازه گیری تغییرات ظاهری کهکشان و مناطق پرت و دور افتاده ای که ستاره ها در آنجا شکل می گیرند، هستند. البته در زمانی که زمین در سمت مخالف خورشید باشد. جدیدترین و دقیق ترین سرعتی که برای چرخش کهکشان در نظر گرفته می شود، در حدود ۲۵۴ کیلومتر بر ثانیه است، و این به میزان قابل توجهی بیشتر از مقدار قبلی یعنی ۲۲۰کیلو متر بر ثانیه است. و این موضوع به روشنی بیان می کند که راه شیری جرم کلی در حدود ۳ تریلیون برابر جرم خورشید دارد، که حدود ۵۰ در صد بیشتر از جرمی است که قبلا برای آن در نظر گرفته می شد.
کهکشان راه شیری از کنار
سن
نوشتار اصلی:شکل گیری کهکشان و تکامل آن.
یک شهاب سنگ برساووشی سبز و قرمز که در زیر کهکشان راه شیری در آگوست 2007 میلادی در عرض آسمان حرکت می کند
سن قدیمی ترین ستاره ای که تا کنون در کهکشان کشف شده ( HE ۱۵۲۳ - ۰۹۰۱ ) در حدود ۶/۱۳بیلیون سال تخمین زده شده است، تقریبا به قدمت جهان. که با استفاده از اشعهٔ ماورای بنفش طیف سنج بزرگبرای اندازه گیری حجم برلیم دو ستارهٔ خوشه دی کروی تخمین زده شده است. زمان سپری شده بین ظهور اولین نسل ستاره در کهکشان راه شیری و اولین نسل ستاره در خوشه بین ۲۰۰تا۳۰۰میلیون سال استنباط شده است. با در نظر گرفتن اینکه سن تخمین زده شده برای ستاره ها در خوشهٔ کروی۸/۰±۴/۱۳ بیلیون سال استسن قد . . .
... [مشاهده متن کامل]
این کهکشان، کهکشانی است مارپیچی و متناهی که بخشی از گروه کهکشان های همجوار می باشد. این کهکشان یکی از میلیاردها کهکشان، در جهان قابل مشاهده است.
نام آن ترجمه کلمهٔ لاتین via lacetea است که دلیل این نام گذاری دیده شدن نوارهٔ کم رنگی از نور تشکیل شده توسط ستاره های وابسته به کهکشان است که از زمین این گونه دیده می شود. برخی منابع به طور قاطع راجع به این موضوع اعلام نظر کرده اند که عبارت راه شیری منحصرا اشاره به نواره نوری دارد که خود کهکشان در شب تولید می کند، در حالی که نام کهکشان راه شیری باید برای اشاره به خود کهکشان هم به کار رود. با این حال، معلوم نیست گستردگی این قرار داد چگونه است، و عبارت راه شیری به طور مداوم در هر دو مفهوم استفاده می شود.
کهکشان راه شیری، از روی زمین که در یکی از شاخه های بازوهای مارپیچی کهکشان قرار دارد هم چون نواری مه آلود و سفید و روشن در بالای آسمان در سراسر فلک به نظر می رسد.
این نور از ستاره ها و دیگر موادی که در درون سطح هموار کهکشان قرار دارند سرچشمه می گیرد. قطب شمال کهکشانی در بُعد ( طول جغرافیایی ) ۱۲ ساعت و ۴۹ دقیقه واقع شده است و میل آن +27. 4° و نزدیک به ستارهٔ بتا گیسوی برنیکه است. قطب جنوبی کهکشان نزدیک به ستارهٔ آلفا سنگتراش قرار گرفته است.
مرکز کهکشان در راستای صورت فلکی کمان قرار دارد، و در اینجاست که راه شیری، درخشان ترین نور خود را دارد.
سطح هموار راه شیری به خاطر انحراف محور گردش زمین، در حدود ۶۰ درجه به سمت دایرةالبروج منحرف شده است. این سطح کهکشانی در سنجش با استوای آسمانی در شمالی ترین حالت خود از صورت فلکیذات الکرسی می گذرد و در جنوبی ترین حالت از صورت فلکی چلیپا گذر می کند. این امر نشان دهنده انحراف بالای صفحهٔ استوایی زمین و صفحه دایرةالبروج نسبت به صفحهٔ کهکشانی است.
از صورت فلکی قوسی کهکشان راه شیری به نظر می رسد به غرب به سمت صورتهای فلکی ای از کژدم، آرا، گونیا، مثلث جنوبی، دو پرگار، قنطورس، مگس جنوبی، چلیپا، شاه تخته، بادبان، کشتیدم، سگ بزرگ، تک شاخ، شکارچی و دو پیکر، برج ثور، ارابهران، برساووش، آندرومدا، ذات الکرسی، قیفاووس و چلپاسه، ماکیان، روباهک، پیکان، عقاب، مارافسای، سپر، و برج قوس حرکت می کند. این واقعیت که راه شیری آسمان شب را به دو نیم کرهٔ مساوی تقسیم می کند، نشان دهندهٔ این است که منظومهٔ حورشیدی نزدیک صفحهٔ کهکشانی قرار گرفته است. کهکشان راه شیری به دلیل فضای میان ستاره ای که سطح کهکشان را پر کرده است درخشندگی نسبتا کمی دارد، که همین امر مانع می شود که ما مرکز روشن کهکشان را ببینیم، و به دلیل آلودگی نوری دیدن آن از هر نقطهٔ شهری یا برون شهری سخت است.
اندازه
صفحهٔ ستاره ای راه شیری درحدود ۱۰۰۰۰۰سال نوری قطر دارد و ضخامت آن به طور میانگین ۱۰۰۰ سال نوری است. تخمین زده شده که کهکشان راه شیری ۲۰۰بیلیون و یا احتمالا بالای ۴۰۰بیلیون ستاره دارد. رقم دقیق بسته به ستاره های با حجم بسیار کم است، که تعدادشان بسیار زیاد است. این را می توان با یک تریلیون ستارهٔ کهکشان مجاور، آندرومدا، مقایسه کرد. صفحهٔ ستاره ای لبهٔ تیزی ندارد و شعاع آن تا جایی است که هیچ ستاره ای وجود ندارد.
آنسوی صفحهٔ ستارهای، صفحهٔ ضخیم تر گازی است. مشاهدات اخیر نشان می دهد که صفحهٔ گازی راه شیری ۱۲۰۰۰سال نوری ضخامت دارد که دو برابر مقداری است که قبلا تصور می شد. به عنوان یک راهنمایی برای مقیاس های فیزیکی راه شیری، اگر قطر آنرا به ۱۰متر کاهش دهیم، منظومهٔ شمسی، با در نظر گرفتن ابر فرضی اورت، عرضی بیشتر از ۱/۰میلی متر نخواهد داشت.
هالهٔ کهکشانی که تا بیرون از کهکشان هم ادمه پیدا می کند، توسط گردش دو قمر راه شیری، یعنی همان ابرهای بزرگ و کوچک مگلانیک محدود می شود. در این فاصله یا فراتر از آن، گردش بیشتر اشیاء هاله دار توسط ابرهای مگتانیک مختل می شود، و اشیاء ممکن است از راه شیری به بیرون پرتاب شوند.
اندازه گیری های اخیر توسط ( VLBA ) نشان داده است که کهکشان راه شیری بسیار حجیم تر از آن است که قبلا تصور می شد. جرم کهکشان ما در حال حاضر مشابه با جرم بزرگترین کهکشان همسایه، آندرومدا، در نظر گرفته می شود. محققان با استفاده از ( VLBA ) و با استفاده از فرضیات کمتری نسبت به تلاش قبلی، قادر به اندازه گیری تغییرات ظاهری کهکشان و مناطق پرت و دور افتاده ای که ستاره ها در آنجا شکل می گیرند، هستند. البته در زمانی که زمین در سمت مخالف خورشید باشد. جدیدترین و دقیق ترین سرعتی که برای چرخش کهکشان در نظر گرفته می شود، در حدود ۲۵۴ کیلومتر بر ثانیه است، و این به میزان قابل توجهی بیشتر از مقدار قبلی یعنی ۲۲۰کیلو متر بر ثانیه است. و این موضوع به روشنی بیان می کند که راه شیری جرم کلی در حدود ۳ تریلیون برابر جرم خورشید دارد، که حدود ۵۰ در صد بیشتر از جرمی است که قبلا برای آن در نظر گرفته می شد.
کهکشان راه شیری از کنار
سن
نوشتار اصلی:شکل گیری کهکشان و تکامل آن.
یک شهاب سنگ برساووشی سبز و قرمز که در زیر کهکشان راه شیری در آگوست 2007 میلادی در عرض آسمان حرکت می کند
سن قدیمی ترین ستاره ای که تا کنون در کهکشان کشف شده ( HE ۱۵۲۳ - ۰۹۰۱ ) در حدود ۶/۱۳بیلیون سال تخمین زده شده است، تقریبا به قدمت جهان. که با استفاده از اشعهٔ ماورای بنفش طیف سنج بزرگبرای اندازه گیری حجم برلیم دو ستارهٔ خوشه دی کروی تخمین زده شده است. زمان سپری شده بین ظهور اولین نسل ستاره در کهکشان راه شیری و اولین نسل ستاره در خوشه بین ۲۰۰تا۳۰۰میلیون سال استنباط شده است. با در نظر گرفتن اینکه سن تخمین زده شده برای ستاره ها در خوشهٔ کروی۸/۰±۴/۱۳ بیلیون سال استسن قد . . .