کهنوش

که دارای باغها و درختان گردوی بسیار قدیمی بوده و امکان زراعت ندارد است و در دشت پایین کوهپایه که محل دلتای رودخانه حاصل از جویبارهاست دشت کُندُر که کوتاه شده از �کُهن دُر� بعلت امکان کشت محصولات زراعی برخلاف کهنوش شرایط جهت زراعت و کشت گندم دارد و زمانی که شما از کهنوش به دشت نگاه میکنید زراعت و دلتای قدیم به مانند در و گهر می درخشند. که درخشنده قدیم برگرفته از آب و محل نظاره کشت و زرع �دُرّ� را به ناظر القا می نماید.

نام این روستا شگفت انگیز است. وازه نوش که بازمانده انوش ایران باستان است در نام انوشیروان نیز به گونه انوشه روان یا انوشک روان ( صورت کهن انوشیروان ) وجود دارد که روی هم به معنی روان جاوید است.