کهنه سوار شیردل

کُهنه سوار شیردل (قرن ۷ق)
پهلوان ایرانی. پوریای ولی از او به نام استاد خود یاد کرده است. پهلوان اهل محلۀ سرخاب تبریز ۴۰ سال در مقام پهلوانی بود. ۲۰ سال در عراق، اردن، لبنان، سوریه، فلسطین، ترکیه، افغانستان، گرجستان، هندوستان، مصر، جنوب روسیه و شهرهای ایران سفر و با کشتی گیران ممالک مختلف دست و پنجه نرم کرد و ۲۰ سال نیز در کسوت کهنه سواری کشتی گیران بسیاری را تربیت کرد. در هیچ کشوری کسی را توان برابری با او نبود. نه کس می توانست او را بیندازد و نه سنگ او را بگیرد. گفته می شود پوریای ولی به امر استاد خود از پهلوانی کوچک تر از خود شکست خورد و پس از این جوانمردی و اطاعت از استاد مقامی عالی یافت. در طومارها از قول پوریا آمده است: «هر کَس غیرت کهنه سوار را ندارد، مکمّل نشود و در حین شباب بمیرد». در یکی از طومارهای قدیمی آمده است «شیردل را دو سنگ بوده از سنگ مرمر به وزن ۱۰۸ من که هر صبح ۵۰ مرتبه آن ها را می گرفت». این سخن او معروف است: «پهلوانان را شکستگی و بستگی و خستگی نباشد».