کهبله. [ک ُ ب َ ل َ / ل ِ ] ( ص ) ابله و نادان بود. ( لغت فرس اسدی چ اقبال ص 459 ). به معنی کهبل است که بی عقل و ابله و احمق باشد. ( برهان ). کهبل و احمق و ابله را گویند. ( آنندراج ) : گر نه ای کهبله چرا گشتی به در خانه رئیس خسیس ؟
بهرامی ( از لغت فرس ).
رجوع به کهسله و لهبله و کهبل شود.
فرهنگ فارسی
ابله و نادان بود ٠ به معنی کهبل است که بی عقل و ابله و احمق باشد ٠
