که خوار. [ ک َه ْ خوا /خا ] ( نف مرکب ) کاه خوار. که کاه خورد. که خوراک وی کاه باشد چون اسب و استر و دیگر ستوران : ز علم بهره ما گندم است و بهر تو کاه گمان مبر که چو تو ما ستور که خواریم.
ناصرخسرو.
فرهنگ فارسی
کاه خوار که کاه خورد ٠ که خوراک وی کاه باشد چون اسب و استر و دیگر ستوران ٠
