کِنْیاتا، جومو (۱۸۹۴ـ۱۹۷۸)(Kenyatta, Jomo)
کِنْیاتا، جومو
(نام اصلی: کامائو نگنگی) سیاستمدار ملی گرای کنیایی و نخست وزیر این کشور از ۱۹۶۳. نخستین رئیس جمهور کنیا بود و از ۱۹۶۴ تا زمان مرگ در این مقام باقی ماند. از ۱۹۴۷ رئیس اتحادیۀ افریقایی کنیا بود، که از ۱۹۶۳ به کانو موسوم شد. برای بیرون آوردن کنیا از زیرسلطۀ بریتانیا تلاش های زیادی صورت داد. کنیاتا از اعضای گروه قومی کیکویو بود. پدرش مزرعه دار بود. در نزدیکی فورت هال زاده شد و در کلیسای مبلّغان اسکاتلندی پرورش یافت. کنیاتا بعدها به انجمن مرکزی کیکویو پیوست و بر آن شد که زمین های کیکویو را از دست ساکنان سفیدپوست آن خارج کند، سرانجام نیز رئیس این انجمن شد. بعدها چند سالی در بریتانیا زندگی کرد و در ۱۹۴۶ به کنیا بازگشت. سپس به ریاست اتحادیۀ افریقایی کنیا رسید. این انجمن از ۱۹۴۷ به بعد به جای انجمن مرکزی کیکویو، که فعالیتش ممنوع شده بود، فعالیت می کرد. در ۱۹۵۳ به سبب سازماندهیِ جنبش چریکی مائو مائو به هفت سال زندان محکوم شد. هرچند این همکاری اثبات نشد. در ۱۹۵۸ آزاد و به شمال کنیا تبعید شد، در ۱۹۶۱ اجازه یافت به کیکویولند بازگردد. در ۱۹۶۳ به نخست وزیری و از ۱۹۶۴ به ریاست جمهوری کنیای مستقل رسید. شعارهای او عبارت بود از «آزادی و اتحاد» و «بیایید با هم به پیش برویم».
کِنْیاتا، جومو
(نام اصلی: کامائو نگنگی) سیاستمدار ملی گرای کنیایی و نخست وزیر این کشور از ۱۹۶۳. نخستین رئیس جمهور کنیا بود و از ۱۹۶۴ تا زمان مرگ در این مقام باقی ماند. از ۱۹۴۷ رئیس اتحادیۀ افریقایی کنیا بود، که از ۱۹۶۳ به کانو موسوم شد. برای بیرون آوردن کنیا از زیرسلطۀ بریتانیا تلاش های زیادی صورت داد. کنیاتا از اعضای گروه قومی کیکویو بود. پدرش مزرعه دار بود. در نزدیکی فورت هال زاده شد و در کلیسای مبلّغان اسکاتلندی پرورش یافت. کنیاتا بعدها به انجمن مرکزی کیکویو پیوست و بر آن شد که زمین های کیکویو را از دست ساکنان سفیدپوست آن خارج کند، سرانجام نیز رئیس این انجمن شد. بعدها چند سالی در بریتانیا زندگی کرد و در ۱۹۴۶ به کنیا بازگشت. سپس به ریاست اتحادیۀ افریقایی کنیا رسید. این انجمن از ۱۹۴۷ به بعد به جای انجمن مرکزی کیکویو، که فعالیتش ممنوع شده بود، فعالیت می کرد. در ۱۹۵۳ به سبب سازماندهیِ جنبش چریکی مائو مائو به هفت سال زندان محکوم شد. هرچند این همکاری اثبات نشد. در ۱۹۵۸ آزاد و به شمال کنیا تبعید شد، در ۱۹۶۱ اجازه یافت به کیکویولند بازگردد. در ۱۹۶۳ به نخست وزیری و از ۱۹۶۴ به ریاست جمهوری کنیای مستقل رسید. شعارهای او عبارت بود از «آزادی و اتحاد» و «بیایید با هم به پیش برویم».
wikijoo: کنیاتا،_جومو_(۱۸۹۴ـ۱۹۷۸)