کنگری. [ ک َ گ َ ] ( ص نسبی ) منسوب به کنگر. ( فرهنگ فارسی معین ).
کنگری. [ ک ُ گ ُ ] ( ص نسبی ) منسوب به کُنگُر. ( فرهنگ فارسی معین ) :
تو مردم کریمی من کنگری گدایم
ترسم ملول گردی با این کرم ز کنگر.
فرخی ( از فرهنگ فارسی ایضاً ).
رجوع به کنگر شود.کنگری. [ ک ِ گ ِ ] ( اِ ) به معنی کنگره است که سازی باشد که هندوان نوازند. ( برهان ) ( آنندراج ). کنگره و سازی مر هندیان را. ( ناظم الاطباء ). زنبوره. و رجوع به زنبوره در همین لغت نامه شود. || نوعی از بربط. ( ناظم الاطباء ).