کنگران

لغت نامه دهخدا

کنگران. [ ک َ گ َ ] ( اِ ) جغد و بوم. ( ناظم الاطباء ) ( از اشتینگاس ). و رجوع به کُنگُر شود. || غله ای که دوسر نیز گویند. ( ناظم الاطباء ) ( از اشتینگاس ).

پیشنهاد کاربران

بپرس