کنگر فرنگی

کَنگَر فرنگی یا اَنگَنار ( نام علمی: Cynara scolymus ) که در منابع طب سنتی ایرانی ارده شاهی نامیده می شود، نوعی گیاه یکساله و بومی جنوب اروپا و کنارهٔ مدیترانه است. غنچهٔ این گیاه خوراکی است و بیشتر به صورت آب پز پخته می شود. همچنین، در ایتالیا، این گیاه سبزیِ اصلی پیتزای چهارفصل در فصل بهار است. در زبان فرانسوی به آن آرتیشو و در انگلیسی به آن آرتیچوک می گویند. [ ۱] کنگر فرنگی یا انگنار گیاهی است علفی که در ایران نیز پرورش داده می شود و در طب جدید عصارهٔ آن به صورت آمپول یا قطره به نام کوفیتول تجویز می شود.
ترکیب شیمیایی: اینولین، سینا روپکتین، سینارین، قندها، آنزیم ها، کافئیک اسید، اوژنول…
نور مورد نیاز: این گیاه باید در برابر نور زیاد خورشید قرار بگیرد.
آب مورد نیاز: این گیاه باید هفته ای سه بار آبیاری شود.
البته آبیاری زیاد این گیاه باعث پوسیدگیِ ریشهٔ آن می شود.
خاک مورد نیاز: خاک این گیاه باید ترکیبی از خاک رس و شن حاصلخیز با زهکشی و مواد کافی باشد.
دمای مورد نیاز: این گیاه باید در روز در دمای ۲۰ تا ۲۴ درجهٔ سانتیگراد و در شب باید در دمای ۱۳ درجهٔ سانتیگراد نگهداری شود.
• افزایش ترشح صفرا از کبد؛
• تقویت اَعمال کبد؛
• جلوگیری از تجمع چربی در سلول های کبدی؛
• تحریک کلیه در دفع اوره و کلسترول؛
• پایین آوردن کلسترول و تری گلیسیریدِ خون؛
• درمان یرقان، قولنج کبدی، سنگ کیسهٔ صفرا، و آب آوردن شکم؛
• درمان سنگ کلیه، قولنج کلیه، درمان ازدیاد اورهٔ خون؛
• درمان بیماری های پوستیِ خارش دار؛
• تب بُر؛
• مؤثر در درمان رماتیسم و یبوست.
ارزش غذایی ۱۲۰ گرم کنگر فرنگی: ۶۴ کالری، ۱۴٫۳ گرم کربوهیدرات، پروتئین ۳٫۵ گرم، ۰٫۴ گرم چربی، ۱۰٫۳ گرم فیبر، ۱۰٫۷ میکروگرم ویتامین B12 ( 27 درصد DV ) ، ۱۷٫۸ میکروگرم ویتامین K ( 22 درصد DV ) ، ۸٫۹ میلی گرم ویتامین C ( 15 درصد DV ) ، ۵۰٫۴ میلی گرم منیزیم ( ۱۳ درصد DV ) ، ۰٫۳ میلی گرم منگنز ( ۱۳ درصد DV ) ، ۳۴۳ میلی گرم پتاسیم ( ۱۰ درصد DV ) , [ ۲]
۱– برگه های انگنار را پس از پختن به مصرف می رسانند. ۲– می توان ۳۰ تا ۱۰۰ گرم شیرهٔ تازهٔ برگ انگنار را گرفت، با مقداری شربت مطبوع مخلوط کرد و صبح و ظهر و شب هر بار پیش از هر غذا، یک سومِ آن را تناول کرد. ۳– می توان ۱۰ گرم برگ انگنار را در ۴ لیوان آب جوش دم کرد و صبح و ظهر و شب پیش از هر غذا دو استکان با کمی شکر تناول نمود.

کنگر فرنگی (سرده). کنگر فرنگی، آرتیشو ( نام علمی: Cynara ) نام یک سرده از تیره کاسنیان است.

کَنْگَر فرنگی (artichoke)
کَنْگَر فرنگی
(یا: آرتیشو) دو گیاه، متعلق به تیرۀ آفتابگردان. بخش هایی از این گیاهان را به منزلۀ سبزی مصرف می کنند. آرتیشوی معمولی (Cynara scolymus) نوعی از کنگر فرنگی وحشی و بومی مدیترانه است. این گیاه بلند و دارای گل هایی به رنگ آبی و بنفش است. ساختار برگ مانندی که اطراف گل ها را گرفته خوردنی است. منشأ این گیاه مدیترانه بوده است، ولی به علت استفادۀ خوراکی آن، در نواحی گوناگون کاشته می شود. آرتیشوی اورشلیم (Helianthus tuberosus)، که غده هایی خوراکی دارد، بومی امریکای شمالی است.