طبق کتب پهلوی محل کنگ دژ در میان کوهستانهای سر حد شرقی ایران باستان قرار داشته است . در بندهشن آمده : [ کنگ دژ ] در ناحیه خراسان چند فرسنگ دورتر از دریای فراخکرت جای دارد . فردوسی در شاهنامه محل آنرا در سرزمین [ توران ] یاد میکند . در تاریخ بخارا احصار ارگ بخارا یا قهندز بخارا [ کنگ دژ ] محسوب شده دار مستتر در زند اوستا [ کنگ دژ ] را بخارا یا خوارزم دانسته. مار کوارت معتقد است که آن در بخارا بوده و در زبان چینی سمرقند را [ کهنگ ] گویند . کریستنسن در رساله [ کیانیان ] آنرا دژی میداند در جانب شمال در آن سوی دریاچه و وروکش میان کوهها ( کیانیان ترجمه دکتر صفا ص ۱۲۳ ). این محل در شاهنامه بنام [ بهشت کنگ ] هم یاد شده : [ کنون بشنو از کنگ دژ داستان بدین داستان باش همداستان . ] ( شاهنامه )
