کنورتور ال دی ( به انگلیسی: LD converter ) کوره ای است که در فولادسازی به روش اکسیژن قلیایی ( به انگلیسی: Basic Oxygen Steelmaking ) به کار می رود. در این کوره اکسیژن خالص ( ۹۹/۵ تا ۹۹/۸ درصد اکسیژن ) با فشار ( ۴ تا ۱۰ اتمسفر ) به طور عمودی روی مذاب دمیده و واکنش های شیمیایی به طور کلی واکنش های فلز - سرباره ( به انگلیسی: slag - metal reactions ) ایجاد می شود. در ادامه با تشکیل ترکیبات سرباره ساز ناخالصی های فولاد حذف و مذاب فولاد ، خالص می گردد. [ ۱]
استفاده از کنورتور فوق که سریعترین روش فولاد سازی است جایگزین مناسبی برای کوره زیمنس مارتین محسوب می شود. در کارخانجات ریخته گری که امکان تهیه چدن مذاب وجود دارد می توان از کوره با اکسیژن دمنده به مذاب فولاد ، با کیفیت مرغوب که دارای مقدار جزئی فسفر و گوگرد و ازت و هیدروژن است دست یافت. زمان مورد نیاز برای این عملیات از شارژ مواد به درون کوره و دمش اکسیژن تا خاتمه، از ۴۰ دقیقه تا یک ساعت متغیر است. [ ۲]
در اثر دمیدن اکسیژن در ”نقطه سوخت“ دمایی در حدود ۲۵۰۰ درجه سانتیگراد تولید می شود. درنتیجه جریانی از فولاد گرم از نقطه سوخت به طرف قسمت های تحتانی بوته حرکت می کند که مقدار زیادی FeO همراه دارد. اکسیژن FeO صرف سوزاندن ناخالصی های بین راهی می شود.
در اثر فقدان ازت ، بیلان گرما در روش دمش با اکسیژن خالص نسبت به روش های دمش با هوا تا اندازه زیادی بالاست. این کار سبب می شود اول بتوانیم انواع مختلف آهن را که در صنعت تولید می شود با این روش به فولاد تبدیل کنیم ثانیا از گرمای حاصله در کنورتور ال دی برای سوختن آهن خامی که درصد ناخالصی های آن زیاد است استفاده کنیم. [ ۳]
در ابتدا دمش اکسیژن در کنورتور توماس کلاً با شکست مواجه شد ( چون کف کنورتور به ضخامت ۸۰ سانتیمتر تنها تحمل یکبار شارژ را داشت ) بعد از جنگ جهانی دانشمندان به این نتیجه رسیدند که مخلوطی از اکسیژن و بخار آب به کنورتور دمیده شود. نظریه کاربرد اکسیژن تحت فشار روی فلز مذاب با وجود سرباره ، توسط پرفسور روبرت دور سوییسی برای اولین بار مطرح گردید و یک کنورتور سه تنی آزمایشی برای این منظور در سال ۱۹۴۷ ساخته شد و در سال ۱۹۴۸، در حدود یک تن فولاد به این صورت تولید گردید . بر اساس این آزمایش ، یک کنورتر دو تنی نیز در Linz واقع در اتریش ساخته شد و اولین فولاد محصول آن به شکل موفقیت آمیزی در ۲۵ ژوئن سال ۱۹۴۹ به دست آمد. اصول این روش، امروزه همان است که در ابتدا بود. فقط گنجایش کنورتورها تا حدود ۳۳۰ تن و نیز مقدار تولید اکسیژن افزایش یافته است ، ولی مدت زمان دمیدن اکسیژن ثابت مانده است. روش ال. دی را می توان برای هر کارگاهی، که دارای فلز مذاب باشد، جهت تهیه فولادهای معمولی ، ساختن ورق و نیز فولادهای آلیاژی به کار برد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاستفاده از کنورتور فوق که سریعترین روش فولاد سازی است جایگزین مناسبی برای کوره زیمنس مارتین محسوب می شود. در کارخانجات ریخته گری که امکان تهیه چدن مذاب وجود دارد می توان از کوره با اکسیژن دمنده به مذاب فولاد ، با کیفیت مرغوب که دارای مقدار جزئی فسفر و گوگرد و ازت و هیدروژن است دست یافت. زمان مورد نیاز برای این عملیات از شارژ مواد به درون کوره و دمش اکسیژن تا خاتمه، از ۴۰ دقیقه تا یک ساعت متغیر است. [ ۲]
در اثر دمیدن اکسیژن در ”نقطه سوخت“ دمایی در حدود ۲۵۰۰ درجه سانتیگراد تولید می شود. درنتیجه جریانی از فولاد گرم از نقطه سوخت به طرف قسمت های تحتانی بوته حرکت می کند که مقدار زیادی FeO همراه دارد. اکسیژن FeO صرف سوزاندن ناخالصی های بین راهی می شود.
در اثر فقدان ازت ، بیلان گرما در روش دمش با اکسیژن خالص نسبت به روش های دمش با هوا تا اندازه زیادی بالاست. این کار سبب می شود اول بتوانیم انواع مختلف آهن را که در صنعت تولید می شود با این روش به فولاد تبدیل کنیم ثانیا از گرمای حاصله در کنورتور ال دی برای سوختن آهن خامی که درصد ناخالصی های آن زیاد است استفاده کنیم. [ ۳]
در ابتدا دمش اکسیژن در کنورتور توماس کلاً با شکست مواجه شد ( چون کف کنورتور به ضخامت ۸۰ سانتیمتر تنها تحمل یکبار شارژ را داشت ) بعد از جنگ جهانی دانشمندان به این نتیجه رسیدند که مخلوطی از اکسیژن و بخار آب به کنورتور دمیده شود. نظریه کاربرد اکسیژن تحت فشار روی فلز مذاب با وجود سرباره ، توسط پرفسور روبرت دور سوییسی برای اولین بار مطرح گردید و یک کنورتور سه تنی آزمایشی برای این منظور در سال ۱۹۴۷ ساخته شد و در سال ۱۹۴۸، در حدود یک تن فولاد به این صورت تولید گردید . بر اساس این آزمایش ، یک کنورتر دو تنی نیز در Linz واقع در اتریش ساخته شد و اولین فولاد محصول آن به شکل موفقیت آمیزی در ۲۵ ژوئن سال ۱۹۴۹ به دست آمد. اصول این روش، امروزه همان است که در ابتدا بود. فقط گنجایش کنورتورها تا حدود ۳۳۰ تن و نیز مقدار تولید اکسیژن افزایش یافته است ، ولی مدت زمان دمیدن اکسیژن ثابت مانده است. روش ال. دی را می توان برای هر کارگاهی، که دارای فلز مذاب باشد، جهت تهیه فولادهای معمولی ، ساختن ورق و نیز فولادهای آلیاژی به کار برد.
wiki: کنورتور ال دی