کنوانسیون مبارزه با بیابان زایی در سازمان ملل متحد

پیشنهاد کاربران

کنوانسیون مبارزه با بیابان زایی در سازمان ملل متحد ( در کشورهایی که خشکسالی و/یا بیابان زایی جدی را تجربه می کنند، به ویژه در آفریقا ) ( UNCCD ) ، کنوانسیونی برای مبارزه با بیابان زایی و کاهش پیامدهای خشکسالی از طریق برنامه های اقدام ملی است که راهبردهای بلندمدت حمایت شده توسط همکاری بین المللی و ترتیبات مشارکت را دربر می گیرد.
...
[مشاهده متن کامل]

این کنوانسیون، تنها کنوانسیون ناشی از توصیه مستقیم دستور کار ۲۱ کنفرانس ریو، در ۱۷ ژوئن ۱۹۹۴ در پاریس، فرانسه به تصویب رسید و در دسامبر ۱۹۹۶ لازم الاجرا شد. این تنها چارچوب قانونی الزام آور بین المللی است که برای رسیدگی به مشکل بیابان زایی تنظیم شده است. این کنوانسیون بر اساس اصول مشارکت و تمرکززدایی - ستون مهره حکمرانی خوب و توسعه پایدار است. دارای ۱۹۷ عضو است که تقریباً جهانی است.
برای کمک به آگاهی رسانی این کنوانسیون، سال ۲۰۰۶ به عنوان "سال بین المللی بیابان ها و بیابان زایی" اعلام شد، اما بحث هایی دربارهٔ اینکه این سال بین المللی در عمل چقدر مؤثر بوده است، آغاز شده است.
ابراهیم تیاو در ۳۱ ژانویه ۲۰۱۹ به عنوان معاون دبیرکل سازمان ملل متحد و دبیر اجرایی UNCCD منصوب شد.
UNCCD توسط اتحادیه اروپا و ۱۹۶ کشور تصویب شده است: همه ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل متحد، جزایر کوک، نیووی و دولت فلسطین.
سریر مقدس ( شهر واتیکان ) تنها ایالتی است که عضو کنوانسیون نیست ولی دارای شرایط پیوستن به آن است.

کنوانسیون مبارزه با بیابان زایی در سازمان ملل متحدکنوانسیون مبارزه با بیابان زایی در سازمان ملل متحد
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/کنوانسیون_مبارزه_با_بیابان‌زایی_در_سازمان_ملل_متحد