کنوانسیون حقوق کودک

کُنوانسیون حقوق کودک (Child Convention on the Rights of the)
سند سازمان ملل متحد ناظر به ایجاد تعهد بین المللی برای رفاه کودکان. این سند که در ۱۹۸۹ مورد تصویب قرار گرفت، کودکان را از آغاز تولد تا ۱۸سالگی در پوشش حمایتی قرار می دهد. این سند متضمن استانداردهای بین المللی در این زمینه است: ۱. تأمین نام و نشان، تابعیت، مراقبت بهداشتی، آموزش، استراحت، و بازی؛ ۲. محافظت دربرابر استثمار تجاری و جنسی، آزار بدنی و روانی، و به کارگیری در جنگ؛ ۳. مشارکت در تصمیمات تأثیرگذار در آیندۀ خود کودک. دولت جمهوری اسلامی ایران جزو کشورهایی است که این کنوانسیون را امضا و قبول کرده است (شهریور ۱۳۶۹) و سپس در اول اسفند ۱۳۷۲ در مجلس اسلامی تصویب شده و در ۱۱ اسفند همان سال نیز به تأیید شورای نگهبان رسیده است. البته، ایران هنگام امضای کنوانسیون اعلام حق شرط نموده و تصریح کرده «جمهوری اسلامی ایران نسبت به مواد و مقرراتی که مغایر با شریعت اسلامی باشد، اعلام حق شرط می نماید و این حق را برای خود محفوظ می دارد که هنگام تصویب کنوانسیون در مجلس، چنین حق شرطی را اعمال کند». در قانون الحاق به کنوانسیون کودک در مجلس نیز، کنوانسیون مذکور با همین شرط تصویب شده است.