کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر برای جلوگیری از مجازات شکنجه. کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر برای جلوگیری از مجازات شکنجه ( انگلیسی: Inter - American Convention to Prevent and Punish Torture ) ( IACPPT ) یک ابزار حقوق بشر بین الملل است که در سال ۱۹۸۵ توسط سازمان کشورهای آمریکایی با هدف جلوگیری از شکنجه و سایر فعالیتهای مشابه ایجاد شد.
دستورالعمل های کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر در ۲۸ فوریه ۱۹۸۷ لازم الاجرا گردید و از سال ۲۰۱۳، ۱۸ کشور آن را امضا کردند و علاوه براین دو کشور دیگر نیز امضا کردند اما هنوز به تصویب نرسیده است. [ ۱]
کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر موضوع شکنجه را گسترده تر از کنوانسیون ملل متحد علیه شکنجه تعریف می کند: «به کارگیری شیوه هایی که به ترور شخصیت افراد می پردازد بطوریکه از ظرفیت های جسمی یا روحی فرد کاسته شود. حتی اگر به لحاظ فیزیکی منجر به درد جسمی یا درد روانی نشوند. » این کنوانسیون یکی از مجموعه معاهده های OAS است که در پی حمایت از حقوق بشر در چارچوب کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر است، که شکنجه را با جزئیات کمتری ممنوع می سازد.
این کنوانسیون همچنین ایالتها را ملزم به اتخاذ اقدامات مؤثر برای جلوگیری از شکنجه در محدوده ایالت می کند و امکان استرداد افرادی که متهم به شکنجه هستند را فراهم می کند. [ ۲]
قبل از امضاء کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر توسط کشورهای امضاء کننده به منظور جلوگیری از مجازات شکنجه، این کشورها اهداف خود را از این کنوانسیون اعلام می کنند[ ۳] و تصدیق می کنند این کنوانسیون در واقع ضروری است و بر اساس این توافق هر چیزی تحت عنوان شکنجه و اعمال ظالمانه و غیرانسانی بایستی متوقف شود، چرا که هر اقدام غلطی از این دست علیه حقوق بشر است. [ ۴]
در ۱۸ دسامبر ۲۰۰۲، پروتکل اختیاری کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر برای جلوگیری از مجازات شکنجه و سایر رفتارها و مجازاتهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز، به تصویب سازمان ملل متحد رسید و مورد حمایت آن قرار گرفت؛[ ۵] و به ضمیمه آن یک پروتکل اختیاری ۲۰۰۲ برخلاف کنوانسیون بین آمریکایی صادر شد تا کشورهایی که مردم از آزادی برخوردار نیستند را مورد خطاب قرار دهد. [ ۶] [ ۷]
کنوانسیون اصلی سازمان کشورهای آمریکایی ( O. A. S. ) ، کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر بود که در ۱۹۶۹ برگزار شد. این برنامه در فصل های خود نسبت به شکنجه چشم پوشی کرده بود. کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر در ۲۲ نوامبر ۱۹۶۹ در کنفرانسی در مورد حقوق بشر در کاستاریکا برگزار کرد. در ماده پنجم از فصل دوم قطعنامه حقوق مدنی و سیاسی می گوید که هیچ کس نبایستی تحت شکنجه قرار گیرد و افرادی که از آزادی محروم شده اند، مانند زندانیان، نبایستی تحت بدرفتاری قرار گیرند. [ ۸] [ ۹] [ ۱۰]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدستورالعمل های کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر در ۲۸ فوریه ۱۹۸۷ لازم الاجرا گردید و از سال ۲۰۱۳، ۱۸ کشور آن را امضا کردند و علاوه براین دو کشور دیگر نیز امضا کردند اما هنوز به تصویب نرسیده است. [ ۱]
کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر موضوع شکنجه را گسترده تر از کنوانسیون ملل متحد علیه شکنجه تعریف می کند: «به کارگیری شیوه هایی که به ترور شخصیت افراد می پردازد بطوریکه از ظرفیت های جسمی یا روحی فرد کاسته شود. حتی اگر به لحاظ فیزیکی منجر به درد جسمی یا درد روانی نشوند. » این کنوانسیون یکی از مجموعه معاهده های OAS است که در پی حمایت از حقوق بشر در چارچوب کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر است، که شکنجه را با جزئیات کمتری ممنوع می سازد.
این کنوانسیون همچنین ایالتها را ملزم به اتخاذ اقدامات مؤثر برای جلوگیری از شکنجه در محدوده ایالت می کند و امکان استرداد افرادی که متهم به شکنجه هستند را فراهم می کند. [ ۲]
قبل از امضاء کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر توسط کشورهای امضاء کننده به منظور جلوگیری از مجازات شکنجه، این کشورها اهداف خود را از این کنوانسیون اعلام می کنند[ ۳] و تصدیق می کنند این کنوانسیون در واقع ضروری است و بر اساس این توافق هر چیزی تحت عنوان شکنجه و اعمال ظالمانه و غیرانسانی بایستی متوقف شود، چرا که هر اقدام غلطی از این دست علیه حقوق بشر است. [ ۴]
در ۱۸ دسامبر ۲۰۰۲، پروتکل اختیاری کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر برای جلوگیری از مجازات شکنجه و سایر رفتارها و مجازاتهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز، به تصویب سازمان ملل متحد رسید و مورد حمایت آن قرار گرفت؛[ ۵] و به ضمیمه آن یک پروتکل اختیاری ۲۰۰۲ برخلاف کنوانسیون بین آمریکایی صادر شد تا کشورهایی که مردم از آزادی برخوردار نیستند را مورد خطاب قرار دهد. [ ۶] [ ۷]
کنوانسیون اصلی سازمان کشورهای آمریکایی ( O. A. S. ) ، کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر بود که در ۱۹۶۹ برگزار شد. این برنامه در فصل های خود نسبت به شکنجه چشم پوشی کرده بود. کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر در ۲۲ نوامبر ۱۹۶۹ در کنفرانسی در مورد حقوق بشر در کاستاریکا برگزار کرد. در ماده پنجم از فصل دوم قطعنامه حقوق مدنی و سیاسی می گوید که هیچ کس نبایستی تحت شکنجه قرار گیرد و افرادی که از آزادی محروم شده اند، مانند زندانیان، نبایستی تحت بدرفتاری قرار گیرند. [ ۸] [ ۹] [ ۱۰]
