کنوانسیون آلودگی هوای فرامرزی دوربرد. کنوانسیون آلودگی هوای فرامرزی دوربرد ( به انگلیسی: Convention on Long - Range Transboundary Air Pollution ) که اغلب به اختصار «کنوانسیون هوا» یا «CLRTAP» نامیده می شود، برای حفاظت از محیط زیست انسانی در برابر آلودگی هوا و کاهش تدریجی و جلوگیری از آلودگی هوا، از جمله آلودگی هوای فرامرزی دوربرد، در نظر گرفته شده است. این کنوانسیون توسط برنامه پایش و ارزیابی اروپا ( EMEP ) که توسط کمیسیون اقتصادی سازمان ملل متحد برای اروپا ( UNECE ) اداره می شود، اجرا می شود.
این کنوانسیون در ۱۳ نوامبر ۱۹۷۹ برای امضا باز شد و در ۱۶ مارس ۱۹۸۳ لازم الاجرا شد.
این کنوانسیون دارای ۵۱ عضو است و دبیر خانه آن دبیر اجرایی کمیسیون اقتصادی سازمان ملل متحد برای اروپا ( UNECE ) می باشد. طرف های فعلی کنوانسیون روی نقشه نشان داده شده اند. این کنوانسیون توسط برنامه نظارت و ارزیابی اروپا ( EMEP ) ( مخفف برنامه همکاری برای نظارت و ارزیابی انتقال دوربرد آلاینده های هوا در اروپا ) به اجرا در می آید. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین کنوانسیون در ۱۳ نوامبر ۱۹۷۹ برای امضا باز شد و در ۱۶ مارس ۱۹۸۳ لازم الاجرا شد.
این کنوانسیون دارای ۵۱ عضو است و دبیر خانه آن دبیر اجرایی کمیسیون اقتصادی سازمان ملل متحد برای اروپا ( UNECE ) می باشد. طرف های فعلی کنوانسیون روی نقشه نشان داده شده اند. این کنوانسیون توسط برنامه نظارت و ارزیابی اروپا ( EMEP ) ( مخفف برنامه همکاری برای نظارت و ارزیابی انتقال دوربرد آلاینده های هوا در اروپا ) به اجرا در می آید. [ ۱]
