کِنو، رِمون (۱۹۰۳ـ۱۹۷۶)(Queneau, Raymond)
کِنو، رِمون
شاعر سوررئالیست فرانسوی و نویسندۀ رمان های خنده دار. آثاری منتشر کرد که همواره از زبان عامیانه روزمره، و نیز شکل های ریاضی و هندسی بهره می گیرد، که از آن جمله اند: رمان های اودیل (۱۹۳۷)؛یکشنبۀ زندگی (۱۹۵۲)، و زازی در مترو (۱۹۵۹)، که تصویری از یک زن جوان زودرس پاریسی است. لوئی مال براساس رمان اخیر در ۱۹۶۰ فیلمی موفق ساخت. کنو در لو هاور فرانسه، زاده شد، در سوربون تحصیل کرد و برای نخستین بار در آن جا با سوررئالیسم آشنا شد. به خدمت سربازی رفت (۱۹۲۵ـ۱۹۲۷) و مدتی در الجزایر و مغرب اقامت کرد. پس از بازگشت به فرانسه، رابطۀ خود را با آندره برتون، رهبر نهضت سوررئالیست ها، قطع کرد و در ۱۹۲۹ و دهۀ ۱۹۳۰ متناوباً به اروپا سفر کرد. شماری مجلات ادبی منتشر کرد و مدتی نیز مشاور چاپ انتشارات گالیمار بود. عضو آکادمی گنکور نیز شد (۱۹۵۱). مقدمه ای بر مطالعۀ آثار هگل (۱۹۴۷) اثر اَلکساندر کوژِو، نویسندۀ فرانسوی زادۀ روسیه، را منتشر کرد که براساس یادداشت هایش از سخنرانی های کوژِو در مدرسۀ مطالعات عالی در پاریس تهیه شده بود. از دیگر آثار منتشرشدۀ اوست: رمان های زمستان سخت (۱۹۳۹)، دوستم پیِرو (۱۹۴۲)، دور از روئی (۱۹۴۴)، دفترهای اشعارش با نام غزل ها (۱۹۶۰)، و صدهزار میلیارد شعر (۱۹۶۱). مجموعۀ مقالات او نیز چوب خط ها، اعداد و حروف (۱۹۶۵) نام دارد. اثر آشکارا تجربی تر او نیز تمرین سبک (۱۹۴۷) است، که یک لطیفه به ۹۹ سبک در آن بازگفته می شود.
کِنو، رِمون
شاعر سوررئالیست فرانسوی و نویسندۀ رمان های خنده دار. آثاری منتشر کرد که همواره از زبان عامیانه روزمره، و نیز شکل های ریاضی و هندسی بهره می گیرد، که از آن جمله اند: رمان های اودیل (۱۹۳۷)؛یکشنبۀ زندگی (۱۹۵۲)، و زازی در مترو (۱۹۵۹)، که تصویری از یک زن جوان زودرس پاریسی است. لوئی مال براساس رمان اخیر در ۱۹۶۰ فیلمی موفق ساخت. کنو در لو هاور فرانسه، زاده شد، در سوربون تحصیل کرد و برای نخستین بار در آن جا با سوررئالیسم آشنا شد. به خدمت سربازی رفت (۱۹۲۵ـ۱۹۲۷) و مدتی در الجزایر و مغرب اقامت کرد. پس از بازگشت به فرانسه، رابطۀ خود را با آندره برتون، رهبر نهضت سوررئالیست ها، قطع کرد و در ۱۹۲۹ و دهۀ ۱۹۳۰ متناوباً به اروپا سفر کرد. شماری مجلات ادبی منتشر کرد و مدتی نیز مشاور چاپ انتشارات گالیمار بود. عضو آکادمی گنکور نیز شد (۱۹۵۱). مقدمه ای بر مطالعۀ آثار هگل (۱۹۴۷) اثر اَلکساندر کوژِو، نویسندۀ فرانسوی زادۀ روسیه، را منتشر کرد که براساس یادداشت هایش از سخنرانی های کوژِو در مدرسۀ مطالعات عالی در پاریس تهیه شده بود. از دیگر آثار منتشرشدۀ اوست: رمان های زمستان سخت (۱۹۳۹)، دوستم پیِرو (۱۹۴۲)، دور از روئی (۱۹۴۴)، دفترهای اشعارش با نام غزل ها (۱۹۶۰)، و صدهزار میلیارد شعر (۱۹۶۱). مجموعۀ مقالات او نیز چوب خط ها، اعداد و حروف (۱۹۶۵) نام دارد. اثر آشکارا تجربی تر او نیز تمرین سبک (۱۹۴۷) است، که یک لطیفه به ۹۹ سبک در آن بازگفته می شود.
wikijoo: کنو،_رمون_(۱۹۰۳ـ۱۹۷۶)