کنفرانس پاگواش در امور علمی و جهانی ( انگلیسی: Pugwash Conferences on Science and World Affairs ) یک سازمان بین المللی است که محققان و چهره های معروف را به منظور کاهش خطر جنگ و یافتن راه حل هایی برای امنیت بین الملل فراهم می آورد. این کنفرانس در سال ۱۹۵۷ توسط ژوزف روتبلات و برتراند راسل در پاگواش، نوا اسکوشیا در کانادا تأسیس شد، پس از انتشار بیانیه راسل - انیشتین در ۱۹۵۵. روتبلات همراه با کنفرانس پاگواش مشترکاً به خاطر تلاش هایشان در زمینه خلع سلاح هسته ای[ ۱] موفق به اخذ جایزه صلح نوبل در سال ۱۹۹۵ شدند. سازمان بین المللی دانشجویان جوان پاگواش از زمان بنیانگذاری آن توسط سایروس ایتون که در سال ۱۹۷۹ درگذشت وجود داشته است.
مانیفست راسل - انیشتین، در ۹ ژوئیه ۱۹۵۵ منتشر شد[ ۲] [ ۳] [ ۴] و در آن خواستار برگزاری کنفرانسی توسط دانشمندان برای ارزیابی خطرات ناشی از سلاح های کشتار جمعی ( پس از آن این مقوله تنها روی سلاح های هسته ای در نظر گرفته شد ) شدند. سایروس ایتون، یک صنعتگر خیرخواه و بشردوست، در تاریخ ۱۳ ژوئیه برای تأمین مالی و برگزاری این کنفرانس در شهر تولدش، پاگواش، نوا اسکوشیا اقدام نمود. این کنفرانس در آن زمان به خاطر جلسه ای که در هند، با دعوت نخست وزیر جواهر لعل نهرو، برنامه ریزی شده بود، برگزار نشد. با شروع بحران سوئز، این کنفرانس هند به تعویق افتاد. ارسطو اوناسیس سرمایه دار معروف پیشنهاد داد تا جلسه را در موناکو برگزار کند، اما این درخو است رد شد؛ و دعوت سابق سایروس ایتون مورد قبول واقع شد.
اولین کنفرانس در ژوئیه ۱۹۵۷در پاگواش نووا اسکوشیا که به نام «لژ اندیشمندان» شناخته شد. با حضور بیست و دو دانشمند در اولین کنفرانس در کانادا برگزار شد. [ ۵] [ ۶]
پاگواش به عنوان محل تولد جنبش پاگواش بود و اندیشمندان این مکان را به عنوان یک محل تاریخی ملی کانادا در سال ۲۰۰۸ برگزیدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمانیفست راسل - انیشتین، در ۹ ژوئیه ۱۹۵۵ منتشر شد[ ۲] [ ۳] [ ۴] و در آن خواستار برگزاری کنفرانسی توسط دانشمندان برای ارزیابی خطرات ناشی از سلاح های کشتار جمعی ( پس از آن این مقوله تنها روی سلاح های هسته ای در نظر گرفته شد ) شدند. سایروس ایتون، یک صنعتگر خیرخواه و بشردوست، در تاریخ ۱۳ ژوئیه برای تأمین مالی و برگزاری این کنفرانس در شهر تولدش، پاگواش، نوا اسکوشیا اقدام نمود. این کنفرانس در آن زمان به خاطر جلسه ای که در هند، با دعوت نخست وزیر جواهر لعل نهرو، برنامه ریزی شده بود، برگزار نشد. با شروع بحران سوئز، این کنفرانس هند به تعویق افتاد. ارسطو اوناسیس سرمایه دار معروف پیشنهاد داد تا جلسه را در موناکو برگزار کند، اما این درخو است رد شد؛ و دعوت سابق سایروس ایتون مورد قبول واقع شد.
اولین کنفرانس در ژوئیه ۱۹۵۷در پاگواش نووا اسکوشیا که به نام «لژ اندیشمندان» شناخته شد. با حضور بیست و دو دانشمند در اولین کنفرانس در کانادا برگزار شد. [ ۵] [ ۶]
پاگواش به عنوان محل تولد جنبش پاگواش بود و اندیشمندان این مکان را به عنوان یک محل تاریخی ملی کانادا در سال ۲۰۰۸ برگزیدند.
