کنفرانس غرب

کنفرانس غرب (ان اچ ال). کنفرانس غرب یکی از دو کنفرانس لیگ ملی هاکی است که بر اساس آن تیم ها به دو گروه تقسیم می شوند. دستهٔ دیگر تیم های این لیگ، در گروه کنفرانس شرق قرار می گیرند.
این کنفرانس، در ۱۹۷۴، زمانی که تیم های ان اچ ال به دو کنفرانس و چهار بخش تقسیم شد، با نام کلارنس کمپبل ( یا کنفرانس کمپبل ) شناخته می شد. به دلیل اینکه این کنفرانس ها و بخش بندی های جدید، کمتر بر اساس جغرافیای آمریکای شمالی صورت گرفته شده باشد، ارجاع های جغرافیایی از نام های این تقسیم بندی ها حذف گردید. کنفرانس ها و بخش ها در سال ۱۹۸۱ مورد بازنگری قرار گرفت تا تقسیم بندی انجام شده با موقعیت جغرافیایی تیم ها تناسب بیشتری داشته باشد. با این وجود، نام کنفرانس همچنان کمپبل باقی ماند. اما در سال ۱۹۹۳، به سبب اینکه تیم ها بیشتر در غرب واقع شده بودند، نام کنفرانس به کنفرانس غرب تغییر یافت.
کنفرانس کمپبل در آغاز دارای بخش پاتریک و بخش اسمیث بود. با بازنگری سال ۱۹۸۱، بخش پاتریک به کنفرانس شرق ( ان اچ ال ) منتقل، و در مقابل بخش نوریس به آن اضافه گردید. در سال ۱۹۹۳ نام بخش ها و کنفرانس ها تغییر یافت، و بخش های کنفرانس غرب به نام های سنترال و پسیفیک تغییر یافتند و بخش دیگری به نام بخش شمال غرب نیز به آن ها افزوده شد.
بخش شمال غرب در سال ۲۰۱۳ منحل گردید و تیم های آمریکایی به بخش سنترال، و تیم های کانادایی به بخش پسیفیک ملحق شدند. با این بازنگری، تقریباً تمامی تیم های بخش سنترال در منطقه زمانی مرکزی قرار داشتند ( به استثنای کلورادو آوالانچ که به منطقهٔ زمانی کوهستانی تعلق داشت ) ، و تیم های بخش پاسیفیک نیز کاملاً متعلق به منطقهٔ زمانی کوهستانی و منطقه زمانی اقیانوس آرام بودند.
با اضافه شدن تیم لاس وگاس در ۲۲ ژوئن ۲۰۱۶، تعداد تیم های کنفرانس غرب در سال ۲۰۱۷، ۱۵ تیم خواهد بود.
سیستم حذفی بازی های ان اچ ال، در طول سال ها دچار تغییر و تحول شده اند. پیش از ۱۹۸۲، سیستم حذفی ان اچ ال نسبت به سیستم های ان اف ال، ان بی ای و ام ال بی منحصر به فرد بود. [ ۱] در این بازی ها، بدون اینکه بین کنفرانس ها رابطه ای وجود داشته باشد، در نهایت دو تیم از کنفرانسی یکسان به فینال جام استنلی راه می یافتند. نمونه ای از این رقابت ها، بازی های سال های ۱۹۷۷، ۱۹۷۸ و ۱۹۸۰ بودند. در نتیجه بر اساس این سیستم، تیم قهرمان کنفرانس غرب، و در نتیجه برندهٔ جام کلارنس کمپبل، تیمی بود که در فصل بهترین عملکرد را در این کنفرانس داشت.

کنفرانس غرب (ان بی ای). کنفرانس غرب اتحادیهٔ ملی بسکتبال از ۱۵ تیم تشکیل شده است و در سه بخش ۵ تیمی سازماندهی شده است.
برندهٔ سه بخش و بهترین تیم دوم به ترتیب نتایج خود، سیدهای ۱ تا ۴ مرحلهٔ پلی آف را شکل می دهند. سایر تیم های راه یافته به پلی آف نیز در سیدهای ۵ تا ۸ قرار می گیرند. در پلی آف، مزیت بازی خانگی برای تیمی است که نتیجهٔ بهتری در فصل عادی گرفته باشد؛ بنابراین برای نمونه در مصاف سیدهای ۴ و ۵ اگر نتایج سید ۵ بهتر باشد، از مزیت بازی خانگی بهره مند می شود.
دلیل این روش سیدبندی، آن است که ممکن است تیمی که برندهٔ بخش نشده، نتایج بهتری نسبت به برندهٔ بخش های دیگر داشته باشد و اگر در سید پایین تری قرار داده شود، ممکن است دو تیم برتر کنفرانس در نیمه نهایی با یکدیگر روبرو شوند. برای نمونه در پلی آف ۲۰۰۶ تیم های سن آنتونیو اسپرز و دالاس ماوریکس که هر دو از بخش جنوب غربی بودند، در نیمه نهایی به مصاف یکدیگر رفتند؛ در حالی که دنور ناگتس برندهٔ بخش شمال غربی و سید سوم، پیروزی های کمتری نسبت به سیدهای ۴ تا ۷ داشت. اتحادیه شکل فعلی را پیشنهاد داد تا تیم های برتر یک کنفرانس، پیش از بازی پایانی با یکدیگر برخورد نکنند.
پلی آف کنفرانس غرب در دو مرحلهٔ مقدماتی و یک مرحلهٔ پایانی برگزار می شود. برندهٔ کنفرانس در بازی نهایی فصل با برندهٔ کنفرانس شرق روبرو می شود تا قهرمان فصل ان بی ای تعیین شود. در همهٔ بازی های پلی آف برنده به صورت چهار از هفت ( ۴ برد از ۷ بازی ) مشخص می شود.
تقسیم بندی فعلی کنفرانس غرب در آغاز فصل ۲۰۰۴–۲۰۰۵ که تیم شارلوت هورنتس به عنوان سی امین تیم به ان بی ای افزوده شده، تنظیم شده است. به این منظور، نیو اورلینز پلیکانز از بخش مرکزی کنفرانس شرق به بخش تازه تأسیس جنوب غرب در کنفرانس غرب منتققل شد.
•     تیم مؤسس اتحادیهٔ بسکتبال آمریکا
• نشان دهندهٔ تیم افزوده شده.
• نشان دهندهٔ تیمی که از اتحادیهٔ آمریکایی بسکتبال ملحق شده.
• * نشان دهندهٔ تیمی که از لیگ ملی بسکتبال ملحق شده.