کُنفدراسیون دانشجویان ایرانی
گسترده ترین سازمان دانشجویی ایرانی در خارج از کشور. سازمان دهندۀ فعالیت های سیاسی و صنفی دانشجویان ایرانی خارج از کشور در دهه های ۱۳۴۰ـ۱۳۵۰ش. دانشجویان ایرانی از دورۀ رضاشاه تشکیلات و فعالیت هایی در اروپا داشتند. در دهۀ ۱۳۲۰ نیز آنان نخست جامعه یا انجمن دانشجویان ایرانی و سپس اتحادیۀ دانشجویان ایرانی را به ترتیب به هواداری از حزب توده ایران و جبهۀ ملی در فرانسه تشکیل دادند. در اردیبهشت ۱۳۳۸ دانشجویان ایرانی هوادار نیروی سوم در فرانسه با انتشار مجلۀ نامه پارسی به سردبیری دکتر امیر پیشداد به عنوان ناشر افکار دانشجویان ایرانی در اروپا، حلقه ای ارتباطی میان این دانشجویان ایجاد کردند. در فروردین ۱۳۳۹ در نشستی تدارکاتی در دانشگاه هایدلبرگ آلمان، کنفدراسیون محصلین ایرانی در اروپا با برگزاری کنگره و انتخاب هیئت دبیران تشکیل شد و مرامنامه و اساسنامه ای نیز تدوین کرد. در دی ۱۳۳۹ و ۱۳۴۰ کنگره های دوم و سوم در لندن و پاریس برگزار شد. در کنگرۀ اخیر، با حضور دانشجویانی از امریکا، کنفدراسیون اروپایی به کنفدراسیون جهانی تغییر نام یافت و کنگرۀ پاریس، نخستین کنگرۀ این کنفدراسیون محسوب شد. سایر کنگره ها در شهرهای لوزان ، لندن ، کلن (دوبار)، اشتوتگارت ، فرانکفورت (نُه بار)، و کارلسروهه برگزار شد. کنفدراسیون جهانی در شانزدهمین و آخرین کنگرۀ خود در دی ۱۳۵۳ در فرانکفورت دچار انشعاب شد و عملاً ازمیان رفت . بیشترین نقش رهبری را در کنفدراسیون در آغاز، هواداران جامعه سوسیالیست ها برعهده داشتند که ادامۀ خط فکری نیروی سوم در دهه های ۱۳۳۰ـ۱۳۴۰ بود. سپس به ترتیب حزب توده و سازمان انقلابی حزب توده عمده ترین نقش را در ادارۀ کنفدراسیون ایفا کردند و نهایتاً جریان های وابسته به سازمان انقلابی حزب توده، گروه کادرها، سازمان طوفان ، سازمان انقلابیون کمونیست و شاخه های جبهۀ ملی ، به اتفاق کنفدراسیون را اداره می کردند. این سازمان در طول قریب پانزده سال حیات خود به برگزاری اعتصابات ، تحصن ها، تظاهرات ، افشاگری ها، انتشار نشریات ، استفاده از رسانه ها و افکار عمومی غرب ، ارتباط با دانشجویان و مقامات کشورهای گوناگون و مجامع بین المللی و اعزام برخی رهبران و فعالان خود برای تدارک مبارزۀ مسلحانه به ایران پرداخت . پس از انشعاب در کنفدراسیون ، هر یک از گروه های مختلف منشعب از آن، بعضاً با نام کنفدراسیون ، به موازات هم فعالیت خود را ادامه دادند . در آستانۀ انقلاب اسلامی ، با بازگشت بسیاری از رهبران و اعضای کنفدراسیون به ایران ، آخرین بقایای آن ازمیان رفت .
گسترده ترین سازمان دانشجویی ایرانی در خارج از کشور. سازمان دهندۀ فعالیت های سیاسی و صنفی دانشجویان ایرانی خارج از کشور در دهه های ۱۳۴۰ـ۱۳۵۰ش. دانشجویان ایرانی از دورۀ رضاشاه تشکیلات و فعالیت هایی در اروپا داشتند. در دهۀ ۱۳۲۰ نیز آنان نخست جامعه یا انجمن دانشجویان ایرانی و سپس اتحادیۀ دانشجویان ایرانی را به ترتیب به هواداری از حزب توده ایران و جبهۀ ملی در فرانسه تشکیل دادند. در اردیبهشت ۱۳۳۸ دانشجویان ایرانی هوادار نیروی سوم در فرانسه با انتشار مجلۀ نامه پارسی به سردبیری دکتر امیر پیشداد به عنوان ناشر افکار دانشجویان ایرانی در اروپا، حلقه ای ارتباطی میان این دانشجویان ایجاد کردند. در فروردین ۱۳۳۹ در نشستی تدارکاتی در دانشگاه هایدلبرگ آلمان، کنفدراسیون محصلین ایرانی در اروپا با برگزاری کنگره و انتخاب هیئت دبیران تشکیل شد و مرامنامه و اساسنامه ای نیز تدوین کرد. در دی ۱۳۳۹ و ۱۳۴۰ کنگره های دوم و سوم در لندن و پاریس برگزار شد. در کنگرۀ اخیر، با حضور دانشجویانی از امریکا، کنفدراسیون اروپایی به کنفدراسیون جهانی تغییر نام یافت و کنگرۀ پاریس، نخستین کنگرۀ این کنفدراسیون محسوب شد. سایر کنگره ها در شهرهای لوزان ، لندن ، کلن (دوبار)، اشتوتگارت ، فرانکفورت (نُه بار)، و کارلسروهه برگزار شد. کنفدراسیون جهانی در شانزدهمین و آخرین کنگرۀ خود در دی ۱۳۵۳ در فرانکفورت دچار انشعاب شد و عملاً ازمیان رفت . بیشترین نقش رهبری را در کنفدراسیون در آغاز، هواداران جامعه سوسیالیست ها برعهده داشتند که ادامۀ خط فکری نیروی سوم در دهه های ۱۳۳۰ـ۱۳۴۰ بود. سپس به ترتیب حزب توده و سازمان انقلابی حزب توده عمده ترین نقش را در ادارۀ کنفدراسیون ایفا کردند و نهایتاً جریان های وابسته به سازمان انقلابی حزب توده، گروه کادرها، سازمان طوفان ، سازمان انقلابیون کمونیست و شاخه های جبهۀ ملی ، به اتفاق کنفدراسیون را اداره می کردند. این سازمان در طول قریب پانزده سال حیات خود به برگزاری اعتصابات ، تحصن ها، تظاهرات ، افشاگری ها، انتشار نشریات ، استفاده از رسانه ها و افکار عمومی غرب ، ارتباط با دانشجویان و مقامات کشورهای گوناگون و مجامع بین المللی و اعزام برخی رهبران و فعالان خود برای تدارک مبارزۀ مسلحانه به ایران پرداخت . پس از انشعاب در کنفدراسیون ، هر یک از گروه های مختلف منشعب از آن، بعضاً با نام کنفدراسیون ، به موازات هم فعالیت خود را ادامه دادند . در آستانۀ انقلاب اسلامی ، با بازگشت بسیاری از رهبران و اعضای کنفدراسیون به ایران ، آخرین بقایای آن ازمیان رفت .
wikijoo: کنفدراسیون_دانشجویان_ایرانی