کنفدراسیون ارژانتین

کنفدراسیون آرژانتین. کنفدراسیون آرژانتین ( به اسپانیایی: Confederación Argentina ) آخرین حکومت سلف آرژانتین امروزی بود. طبق اصل ۳۵ قانون اساسی آرژانتین، کنفدراسیون آرژانیتن هنوز یکی از نام های رسمی این کشور است. [ ۱] این نام از ۱۸۳۱ تا ۱۸۵۲ اسم قالب کشور بود؛ زیرا در این بازه زمانی آرژانتین یک کنفدراسیون بدون رئیس کشور بود. فرماندار استان بوئنوس آیرس ( خوان مانوئل دو روساس در بیشتر این بازه زمانی ) روابط خارجی را مدیریت می کرد. تحت این رژیم سیاسی، کنفدراسیون آرژانتین توانست جنگ های داخلی آرژانتین را پشت سر گذاشته و در برابر حملات کشورهای برزیل، بولیوی، اروگوئه، فرانسه و بریتانیا و همچنین سایر جناح های متخاصم با آرژانتین، مقاومت کند.
روساس در سال ۱۸۵۲ پس از نبرد کاسروس، توسط خوستو خوزه د اورکیزا، از قدرت برکنار شد. اورکیزا مجمع مؤسسان ۱۸۵۳ را برای نوشتن قانون اساسی ملی تشکیل داد. شهر بوئنوس آیرس در برابر تصمیم اورکیزا مقاومت کرد و در سال ۱۸۵۲ از کنفدراسیون جدا شد و به دولت بوئنوس آیرس تبدیل شد. نهایتاً این شهر در سال ۱۸۶۱ به آرژانتین بازگشت. [ ۲]
قلمرو آرژانتین مدرن زیرمجموعه ای ( تقریباً 1/3 ) از نایب الملک نشین ریو د لا پلاتا بود، مستعمره ای از اسپانیا که شامل بولیوی امروزی، اروگوئه، بخشی از شیلی و پرو و بیشتر پاراگوئه نیز می شد. انقلاب مه در بوئنوس آیرس جنگ استقلال آرژانتین را آغاز کرد که در آن پیروز شد. این کشور به استان های متحد ریو د لا پلاتا تغییر نام داد. بولیوی و پاراگوئه مدرن در جریان درگیری از دست رفتند و به کشورهای جدیدی تبدیل شدند. اروگوئه در سال 1816 مورد حمله و ضمیمه برزیل قرار گرفت تا اینکه سی و سه شرقی شورشی را برای پیوستن مجدد به استان های متحد رهبری کردند. این جنگ سیسپلاتین را آغاز کرد که با کنوانسیون صلح ابتدایی که اروگوئه را به یک کشور جدید تبدیل کرد، پایان یافت.
در سال 1828، پس از بازگشت نیروهای آرژانتینی از جنگ به بوئنوس آیرس، فرماندار فدرالیست مانوئل دورگو توسط خوان لاواله، از حزب وحدت گرا سرنگون و اعدام شد. دومی با حمایت خوزه ماریا پاز در کوردوبا که خوان باوتیستا بوستوس را برکنار کرد و اقدامات مشابهی را انجام داد، کارزاری را علیه همه فدرال ها آغاز کرد. استاندار خوان مانوئل ده روساس، که به طور عملگرایانه به احزاب پیوست، مقاومت علیه لاواله را سازماندهی کرد. او با استانیسلائو لوپز، کائودیلو و حاکم استان سانتافه متحد شد و آنها لاواله را در نبرد پل مارکز در آوریل 1829 شکست دادند. هنگامی که روساس در نوامبر همان سال وارد شهر بوئنوس آیرس شد، هم به عنوان یک رهبر نظامی پیروز و هم به عنوان رئیس فدرالیست ها مورد استقبال قرار گرفت. لاواله از دولت اخراج شد و قوه مقننه احیا شد.