کنفانی غسان

کَنَفانی، غَسّان (عکا ۱۹۳۶ـ بیروت ۱۹۷۲)
کَنَفانی، غَسّان
داستان نویس، منتقد ادبی، روزنامه نگار سیاسی و نقاش فلسطینی. تحصیلات ابتدایی را در مدارس فرانسوی گذراند. در ۱۹۴۸ خانواده اش آواره شد و به سوریه مهاجرت کرد. در دانشگاه دمشق ادبیات عرب خواند. به سبب فعالیت های سیاسی از سوریه اخراج شد. به کویت رفت و تا ۱۹۶۰ در آن جا به روزنامه نگاری مشغول بود. در این سال به دعوت جورج حَبَش به بیروت رفت و در روزنامه های ناسیونالیستی به کار پرداخت. در ۱۹۶۹ سخنگوی رسمی جبهۀ خلق برای آزادی فلسطین و سردبیرالهدف، ارگان این سازمان، شد. از کنفانی چهار رمان، پنج مجموعۀ داستان کوتاه، چند نمایش نامه و تحقیقاتی دربارۀ ادبیات مقاومت فلسطینی و ادبیات صهیونیستی باقی مانده است. نخستین نویسندۀ نسل جدید فلسطینی است که به تجسم مصائب آوارگان بسنده نکرد و درصدد تقویت آگاهی ملی و یافتن راه رهایی برآمد. او تنها نویسندۀ عرب بود که تابوی ترسیم زندگی فلسطینی های اسرائیل و فرهنگ یهودی اسرائیل را شکست و نخستین بار در رمان بازگشت به حیفا، از تجسم یهودیان در قالب دشمن فرا رفت. کنفانی در اوج قدرت قلم، از تصویرها و نمادهای تأثیرگذار و طنز تلخ به منظور انتقال پیام خود و انعکاس رنج ها، سستی ها و بی ارادگی مردم فلسطین برضد بیداد و پذیرش مسئولیت برای ساختن آینده ای بهتر بهره می گیرد. در موفق ترین اثرش مردها در آفتاب (۱۹۶۳) از تکنیک های مدرن جریان سیال ذهن، بازگشت به گذشته و تغییر منظرۀ روایی استفاده می کند. دربازگشت به حیفا از ایدئولوژی مارکسیسم و تکنیک های واقع گرایی سوسیالیستی سود می جوید، اما در رمان ناتمام عاشق نشانه های رئالیسم جادویی پیداست. نفوذ ادبیات کلاسیک عربی در نمایش نامۀ دروازه (۱۹۶۴) احساس می شود. تلاش پیوستۀ کنفانی در نوآ‎وری، کیفیت نوشتاری و توانایی او در القای بُعد جهانی تراژدی و مبارزات مردمش، محبوبیت روزافزون وی در جهان عرب و خارج را سبب شده است. کنفانی در انفجار بمبی، که عوامل اسرائیل در اتومبیل او کار گذاشته بودند، کشته شد.