کنشگر

در اینجا بن واژه برابر کردن است ( کنش برابر کن - ش است که ش همانند یدن، دن، تن. . . است و کن هم بن کنونی کردن است، پس بن واژه برابر کردن است )
پس کنشگر برابر کسی یا چیزی است که کردن را انجام می دهد! که خب آشکار است که می شود همان کننده که برابر پارسی واژه عربی "فاعل" است.