کُنسول های فرانسه نام یکی از دولت های قدیمی فرانسه است.
کنسول های فرانسه دولتی است که در مدت واژگونی دیرکتوار تا کودتایی که به پدید آمدن امپراتوری ناپلئون انجامید در کشور فرانسه بر سر کار بودند ( ۱۷۹۹–۱۸۰۴ ) . در این دوره ناپلئون بناپارت به عنوان کنسول نخست فرانسه قدرتش را به این کشور گسترش داد، ولی هنوز خود را امپراتور نخوانده بود.
... [مشاهده متن کامل]
شکستهای نظامی فرانسه در سالهای ۱۷۹۸ و ۱۷۹۹، به نابودی دیرکتوار انجامید. فروپاشی سیاسی دیرکتوار از ۱۸ ژوئن ۱۷۹۹ آغاز شد، زمانی که امانوئل جوزف سییس با یاری پل بارا توانست دیگر دیرکتور ( فَرنِشین ) ها را کنار بزند. با گزینش ژان باپتیست تریلار - که پشتیبانی لوئی ژروم گوئیه را دارا بود - بر هرج و مرج افزوده شد. در همین روزها فیلیپ آنتوان مرلن و لوئی ماری دو لارویر استعفا دادند، مولن و دوکو جایگزین آنان شدند. سه فرنشین تازه در نهادی جای گرفتند که دیگر وجود نداشت.
در همین هنگام هواخواهان پادشاهی در جنوب به پا خواستند، همچنین دردسرهای شوکان در نورماندی و خیزشهای دیگر برای دولت شکست شمرده می شد. دلجویی از مردم، پاسداری از مرزها و برخورد با خرابکاران نیازا بود. دیرکتوار تازه پا بر این باور بود که قانون نیازمند بازنگری و یک شمشیر است. منظور از شمشیر کسی بود که بتواند این قانون را بازگرداند. ژان ویکتور مورو این شمشیر را یافت، او بارتلمی کاترین ژوبر بود، ولی پس از اینکه او در جنگی در ۱۵ اوت ۱۷۹۹ کشته شد نگاه به سوی ناپلئون بناپارت چرخید.
سرانجام در پی کودتای ۹ نوامبر ۱۷۹۹ پارلمان و ارتش هر دو به چنگ یک تن افتاد که او همان ناپلئون بود. ملت فرانسه پس از سالها جنگ و انقلاب خسته و فرسوده شده بودند، از سوی دیگر نیاز به کسی را که پاسدار آزادی و برابری باشد را حس می نمودند، نتیجه این شد که پایداری اندکی در برابر ناپلئون به کار بستند. روز پس از این کودتا بازمانده های نظام پیشین را نیز زدودند و کودتای ناپلئون را قانونی و مشروع خواندند. از این پس تاریخ فرانسه و بخش پهناوری از اروپا به دست یک تن ورق می خورد.
در آغاز کودتا پیروزی سییس دانسته می شد، ولی در آینده همگان آن را پیروزی ناپلئون دانستند. سییس تز تازه ای برای گرداندن سامانه جمهوری در کشور داشت که از همان آغاز برای پایه ریزی این سیستم تازه کوشید. زیرکی ناپلئون سبب شد تا او نقشه پیر کلود فرانسوا دونو را بر ضد سیه و در راستای جاه طلبیهای خویش به کار بندد.
کنسول های فرانسه دولتی است که در مدت واژگونی دیرکتوار تا کودتایی که به پدید آمدن امپراتوری ناپلئون انجامید در کشور فرانسه بر سر کار بودند ( ۱۷۹۹–۱۸۰۴ ) . در این دوره ناپلئون بناپارت به عنوان کنسول نخست فرانسه قدرتش را به این کشور گسترش داد، ولی هنوز خود را امپراتور نخوانده بود.
... [مشاهده متن کامل]
شکستهای نظامی فرانسه در سالهای ۱۷۹۸ و ۱۷۹۹، به نابودی دیرکتوار انجامید. فروپاشی سیاسی دیرکتوار از ۱۸ ژوئن ۱۷۹۹ آغاز شد، زمانی که امانوئل جوزف سییس با یاری پل بارا توانست دیگر دیرکتور ( فَرنِشین ) ها را کنار بزند. با گزینش ژان باپتیست تریلار - که پشتیبانی لوئی ژروم گوئیه را دارا بود - بر هرج و مرج افزوده شد. در همین روزها فیلیپ آنتوان مرلن و لوئی ماری دو لارویر استعفا دادند، مولن و دوکو جایگزین آنان شدند. سه فرنشین تازه در نهادی جای گرفتند که دیگر وجود نداشت.
در همین هنگام هواخواهان پادشاهی در جنوب به پا خواستند، همچنین دردسرهای شوکان در نورماندی و خیزشهای دیگر برای دولت شکست شمرده می شد. دلجویی از مردم، پاسداری از مرزها و برخورد با خرابکاران نیازا بود. دیرکتوار تازه پا بر این باور بود که قانون نیازمند بازنگری و یک شمشیر است. منظور از شمشیر کسی بود که بتواند این قانون را بازگرداند. ژان ویکتور مورو این شمشیر را یافت، او بارتلمی کاترین ژوبر بود، ولی پس از اینکه او در جنگی در ۱۵ اوت ۱۷۹۹ کشته شد نگاه به سوی ناپلئون بناپارت چرخید.
سرانجام در پی کودتای ۹ نوامبر ۱۷۹۹ پارلمان و ارتش هر دو به چنگ یک تن افتاد که او همان ناپلئون بود. ملت فرانسه پس از سالها جنگ و انقلاب خسته و فرسوده شده بودند، از سوی دیگر نیاز به کسی را که پاسدار آزادی و برابری باشد را حس می نمودند، نتیجه این شد که پایداری اندکی در برابر ناپلئون به کار بستند. روز پس از این کودتا بازمانده های نظام پیشین را نیز زدودند و کودتای ناپلئون را قانونی و مشروع خواندند. از این پس تاریخ فرانسه و بخش پهناوری از اروپا به دست یک تن ورق می خورد.
در آغاز کودتا پیروزی سییس دانسته می شد، ولی در آینده همگان آن را پیروزی ناپلئون دانستند. سییس تز تازه ای برای گرداندن سامانه جمهوری در کشور داشت که از همان آغاز برای پایه ریزی این سیستم تازه کوشید. زیرکی ناپلئون سبب شد تا او نقشه پیر کلود فرانسوا دونو را بر ضد سیه و در راستای جاه طلبیهای خویش به کار بندد.
