کنسرتو گروسو

کنسرتو گروسو یا کنچـِرتو گروسو ( به ایتالیایی: concerto grosso ) ( معنای ایتالیایی: کنسرتِ بزرگ ) [ ۱] فرمی از موسیقی باروک است که در آن زمان به وجود آمده است. [ ۲] این فرم بسیار شبیه به کنسرتو است، که بعد از کنسرتو گروسو توسعه یافت و بسیار مقبول تر شد. از نقاط برجسته آن گروه کوچک تکنوازان اجراکننده آن در مقابل یک ارکستر کامل است. [ ۱] این گروه کوچک معمولاً شامل دو ویولن، فاگوت و همچنین سازهای بادی بود. گروه دیگر که کمی بزرگتر بود شامل سازهای زهی نیز می شد. [ ۳] استفاده از این فرم در دوران کلاسیک کاهش یافت ولی در دوران رومانتیک و مدرن آهنگسازان دوباره آن را احیا کردند. [ ۱]
• آلساندرو استرادلا
• آرکانجلو کورلی
• آنتونیو ویوالدی
• یوهان سباستیان باخ
• جرج فردریک هندل
• ایگور استراوینسکی
• فیلیپ گلس
• رالف وان ویلیامز