کنسرتو پیانو یا کنسرتوی پیانو ( به انگلیسی: piano concerto ) یا کنسرتو برای پیانو ( به فرانسوی: concerto pour piano ) فرمی از موسیقی است که در آن یک یا دو پیانو همراه با دستهٔ ارکستر به اجرا می پردارند. کنسرتوهای پیانو معمولاً از سه موومان تشکیل شده اند که موومان دوم معمولاً آرام تر از دو موومان دیگر است. تاکنون آثار زیادی در این فرم تصنیف شده اند. کنسرتوهای هارپسیکورد یوهان سباستیان باخ، که امروزه بیشتر با پیانو اجرا می شوند نیز از نمونه های کنسرتو پیانو به شمار می روند. از آثار شاخص در این فرم می توان به کنسرتو پیانو شماره ۵ بتهوون و کنسرتو پیانو شماره ۱چایکوفسکی و کنسرتو شماره ۲ ( راخمانینف ) اشاره کرد.
wiki: کنسرتو پیانو
کنسرتو پیانو (خاچاتوریان). کنسرتو پیانو در ر بمل ماژور اپوس ۳۸ ( انگلیسی: Piano Concerto in D - flat major ) در سال ۱۹۳۶ میلادی توسط آرام خاچاتوریان خلق شده است.
کنسرتو پیانو (گریگ). کنسرتو پیانو ( انگلیسی: Piano Concerto ) در لا مینور اپوس ۱۶، توسط ادوارد گریگ در سال ۱۸۶۸ نوشته شده و تنها کنسرتو وی به شمار می رود. این کنسرتو یکی از محبوب ترین آثار وی و در میان محبوب ترین کنسرتوهای پیانو قرار دارد.
این اثر از اولین آثار مهم گریگ است که توسط این آهنگساز ۲۴ ساله در سال ۱۸۶۸ در شهر سولرود، [ الف] دانمارک نوشته شده است. وی برای آشنایی با فرانتس لیست در سال ۱۸۶۶ به رم سفر کرد و کنسرتو پیانوی خود را به اطلاع او رساند. لیست قطعهٔ او را از روی دستخط وی اجرا و گریگ را به خاطر استفاده از فواصل نامطبوع که به صورت خلاقانه ای به کار رفته بود ستود. [ ۱] این کنسرتو اغلب با کنسرتو پیانو روبرت شومان مقایسه می شود و در همان تنالیته قرار دارد و حرکت نزولی پیانو در ابتدا مشابه هم هستند و سبک کلی اثر، از هر آهنگساز دیگری به شومان نزدیکتر است. اتفاقاً هر دو آهنگساز فقط یک کنسرتو برای پیانو نوشته اند. گریگ کنسرتو پیانوی شومان را که در سال ۱۸۵۸ توسط کلارا شومان در لایپزیگ اجرا شده بود شنیده بود و تحت تأثیر سبک شومان قرار گرفته بود. در این کنسرتو گریگ مانند دیگر آثار خود از موسیقی محلی نروژ الهام گرفته است. این اثر برای نخستین بار توسط «ادموند نوپرت»[ ب] و با اجرای «هولگر سیمون پائولی»[ پ] در ۳ آوریل ۱۸۶۹ در کپنهاگ اجرا شد و در ردیف کنسرتوهای مشکل در تکنیک نوازندگی پیانو محسوب می شود.
گریگ این کنسرتو را برای یک پیانو، ۲ فلوت، ۲ ابوا، ۲ کلارینت ( در لا و سی بمل ) ، ۲ فاگوت، ۲ هورن ( در می و می بمل ) ، ۲ ترومپت ( در دو و سی بمل ) ، ۲ ترومبون، توبا، تیمپانی و ارکستر زهی ( ویولن ها، ویولاها، ویلنسل ها و کنترباس ها ) نوشته است. وی بعداً ۲ هورن به ارکستر اضافه کرد و یک ترومبون سوم به جای توبا جایگزین کرد.
• اجرای زیر توسط ارکستر سمفونیک دانشگاه واشنگتن به رهبری «پیتر اروس»[ ت] و نوازندگی پیانو «نیل اودان»[ ث] انجام شده است.
۱. آلگرو مولتو مُدراتو ۲. آداجیو 3. آلگرو مُدراتو مولتو
• آیا در شنیدن پرونده مشکل دارید؟ راهنمای رسانه را ببینید.
این کنسرتو در سه موومان ساخته شده است:
• آلگرو مولتو مُدراتو ( لا مینور ) موومان اول در فرم سونات است و با غُرشِ تیمپانی شروع می شود و سپس پیانو با صدایی دراماتیک جلوه گر می شود و به «تم اصلی» منتهی می شود. بعد از آن، قطعه برای معرفی «تم دوم» به دو ماژور تغییر می کند. تم دوم مجدداً در «بازگشت» ظاهر می شود اما این بار در گام لا مینور شنیده می شود. موومان اول با یک «کادنزا» و مانند شکوفاییِ ابتدای قطعه به پایان می رسد.
• آداجیو ( ر بمل ماژور ) موومان دوم یک قطعهٔ شاعرانه است که مستقیم به موومان سوم وصل می شود. موومان در فرم سه تایی ( الف، ب، الف ) است. بخش «ب» در ر بمل ماژور و می ماژور قرار دارد که مجدداً با برگشت و تکرارِ پیانو در ر بمل ماژور به پایان می رسد.
• آلگرو مُدراتو مولتو اِ مارکاتو – کُواسی پِرِستو – آندانته مُواستِسو ( لا مینور ← فا ماژور ← لا مینور ← لا ماژور ) موومان سوم در لا مینور و با میزان های 24 آغاز می شود. موومان در چهار بخش و با یک تمِ پرانرژی ( تم اول ) شروع شده و در ادامه، بخش دوم با تمی شاعرانه ( تم دوم ) دنبال می شود و پس از برگشت به تم اول، بخش سوم «بازگشایش» است. بخش چهارم در میزان 34 که شامل واریاسیون هایی از تم اول و تغییری دراماتیک از تم دوم است ( بر خلاف بخش دوم که حالتی شاعرانه داشت ) .
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین اثر از اولین آثار مهم گریگ است که توسط این آهنگساز ۲۴ ساله در سال ۱۸۶۸ در شهر سولرود، [ الف] دانمارک نوشته شده است. وی برای آشنایی با فرانتس لیست در سال ۱۸۶۶ به رم سفر کرد و کنسرتو پیانوی خود را به اطلاع او رساند. لیست قطعهٔ او را از روی دستخط وی اجرا و گریگ را به خاطر استفاده از فواصل نامطبوع که به صورت خلاقانه ای به کار رفته بود ستود. [ ۱] این کنسرتو اغلب با کنسرتو پیانو روبرت شومان مقایسه می شود و در همان تنالیته قرار دارد و حرکت نزولی پیانو در ابتدا مشابه هم هستند و سبک کلی اثر، از هر آهنگساز دیگری به شومان نزدیکتر است. اتفاقاً هر دو آهنگساز فقط یک کنسرتو برای پیانو نوشته اند. گریگ کنسرتو پیانوی شومان را که در سال ۱۸۵۸ توسط کلارا شومان در لایپزیگ اجرا شده بود شنیده بود و تحت تأثیر سبک شومان قرار گرفته بود. در این کنسرتو گریگ مانند دیگر آثار خود از موسیقی محلی نروژ الهام گرفته است. این اثر برای نخستین بار توسط «ادموند نوپرت»[ ب] و با اجرای «هولگر سیمون پائولی»[ پ] در ۳ آوریل ۱۸۶۹ در کپنهاگ اجرا شد و در ردیف کنسرتوهای مشکل در تکنیک نوازندگی پیانو محسوب می شود.
گریگ این کنسرتو را برای یک پیانو، ۲ فلوت، ۲ ابوا، ۲ کلارینت ( در لا و سی بمل ) ، ۲ فاگوت، ۲ هورن ( در می و می بمل ) ، ۲ ترومپت ( در دو و سی بمل ) ، ۲ ترومبون، توبا، تیمپانی و ارکستر زهی ( ویولن ها، ویولاها، ویلنسل ها و کنترباس ها ) نوشته است. وی بعداً ۲ هورن به ارکستر اضافه کرد و یک ترومبون سوم به جای توبا جایگزین کرد.
• اجرای زیر توسط ارکستر سمفونیک دانشگاه واشنگتن به رهبری «پیتر اروس»[ ت] و نوازندگی پیانو «نیل اودان»[ ث] انجام شده است.
۱. آلگرو مولتو مُدراتو ۲. آداجیو 3. آلگرو مُدراتو مولتو
• آیا در شنیدن پرونده مشکل دارید؟ راهنمای رسانه را ببینید.
این کنسرتو در سه موومان ساخته شده است:
• آلگرو مولتو مُدراتو ( لا مینور ) موومان اول در فرم سونات است و با غُرشِ تیمپانی شروع می شود و سپس پیانو با صدایی دراماتیک جلوه گر می شود و به «تم اصلی» منتهی می شود. بعد از آن، قطعه برای معرفی «تم دوم» به دو ماژور تغییر می کند. تم دوم مجدداً در «بازگشت» ظاهر می شود اما این بار در گام لا مینور شنیده می شود. موومان اول با یک «کادنزا» و مانند شکوفاییِ ابتدای قطعه به پایان می رسد.
• آداجیو ( ر بمل ماژور ) موومان دوم یک قطعهٔ شاعرانه است که مستقیم به موومان سوم وصل می شود. موومان در فرم سه تایی ( الف، ب، الف ) است. بخش «ب» در ر بمل ماژور و می ماژور قرار دارد که مجدداً با برگشت و تکرارِ پیانو در ر بمل ماژور به پایان می رسد.
• آلگرو مُدراتو مولتو اِ مارکاتو – کُواسی پِرِستو – آندانته مُواستِسو ( لا مینور ← فا ماژور ← لا مینور ← لا ماژور ) موومان سوم در لا مینور و با میزان های 24 آغاز می شود. موومان در چهار بخش و با یک تمِ پرانرژی ( تم اول ) شروع شده و در ادامه، بخش دوم با تمی شاعرانه ( تم دوم ) دنبال می شود و پس از برگشت به تم اول، بخش سوم «بازگشایش» است. بخش چهارم در میزان 34 که شامل واریاسیون هایی از تم اول و تغییری دراماتیک از تم دوم است ( بر خلاف بخش دوم که حالتی شاعرانه داشت ) .
wiki: کنسرتو پیانو (گریگ)