کنسرتو برای دو ویولن (باخ). کنسرتو برای دو ویولن ( انگلیسی: Concerto for Two Violins ) در ر مینور ( BWV 1043 ) که همچنین به عنوان «دوبل کنسرتو برای ویولن» هم شناخته می شود، یکی از مشهورترین آثار یوهان سباستیان باخ و از بهترین نمونه های موسیقی دوره باروک محسوب می شود. [ ۱] [ ۲]
ممکن است باخ این کنسرتو را بین سالهای ۱۷۱۷ و ۱۷۲۳ میلادی هنگامی که «سرپرست گروه کر» ( کاپل مایستر ) در دربار «آنهالت - کوهن»[ الف] آلمان بود، نوشته باشد. هر چند مطالب روشن تری وجود دارد که این اثر از سری کنسرتوهایی است که باخ بین سالهای ۳۱–۱۷۳۰ در زمانی که مدیر کالجیوم موزیکوم در لایپزیک بوده، ساخته است. وی بعدها در سال ۱۷۳۹ این اثر را برای دو هارپسیکورد تنظیم کرد و به دو مینور ( BWV 1062 ) انتقال داد.
این کنسرتو بیان گر رابطهٔ ظریف و احساسی است که بین دو ویولن، در طولِ قطعه جریان دارد. علاوه بر آن از ارکستر زهی و «باسو کونتینو»[ ب] ( یا هارپسیکورد ) در این اثر استفاده شده است. ساختارِ قطعه در فرم فوگ و سرشار از کنترپوان است. [ ۳]
این کنسرتو شامل سه موومان است:
• ویواچه
• لارگو ما نون تانتو
• آلگرو
زمان اجرای کنسرتو از کمتر از ۱۳ دقیقه تا بیش تر از ۱۸ دقیقه متغیر است. [ ۴] [ ۵]
↑ Anhalt - Köthen ↑ basso continuo
↑ Miller 2008. ↑ Staines 2010. ↑ Bach: Violin Concerti / Oliveira بایگانی شده در ۱ سپتامبر ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine at hbdirect website ↑ BACH: Radulović at Deutsche Grammophon website. ↑ Bach: Concerto for Two Violins and Orchestra, BWV 1043, D minor ( 1LP0137972 ) بایگانی شده در ۲۵ ژانویه ۲۰۲۲ توسط Wayback Machine at British Library Sounds website.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفممکن است باخ این کنسرتو را بین سالهای ۱۷۱۷ و ۱۷۲۳ میلادی هنگامی که «سرپرست گروه کر» ( کاپل مایستر ) در دربار «آنهالت - کوهن»[ الف] آلمان بود، نوشته باشد. هر چند مطالب روشن تری وجود دارد که این اثر از سری کنسرتوهایی است که باخ بین سالهای ۳۱–۱۷۳۰ در زمانی که مدیر کالجیوم موزیکوم در لایپزیک بوده، ساخته است. وی بعدها در سال ۱۷۳۹ این اثر را برای دو هارپسیکورد تنظیم کرد و به دو مینور ( BWV 1062 ) انتقال داد.
این کنسرتو بیان گر رابطهٔ ظریف و احساسی است که بین دو ویولن، در طولِ قطعه جریان دارد. علاوه بر آن از ارکستر زهی و «باسو کونتینو»[ ب] ( یا هارپسیکورد ) در این اثر استفاده شده است. ساختارِ قطعه در فرم فوگ و سرشار از کنترپوان است. [ ۳]
این کنسرتو شامل سه موومان است:
• ویواچه
• لارگو ما نون تانتو
• آلگرو
زمان اجرای کنسرتو از کمتر از ۱۳ دقیقه تا بیش تر از ۱۸ دقیقه متغیر است. [ ۴] [ ۵]
↑ Anhalt - Köthen ↑ basso continuo
↑ Miller 2008. ↑ Staines 2010. ↑ Bach: Violin Concerti / Oliveira بایگانی شده در ۱ سپتامبر ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine at hbdirect website ↑ BACH: Radulović at Deutsche Grammophon website. ↑ Bach: Concerto for Two Violins and Orchestra, BWV 1043, D minor ( 1LP0137972 ) بایگانی شده در ۲۵ ژانویه ۲۰۲۲ توسط Wayback Machine at British Library Sounds website.
