کنستانتین هیرل ( به آلمانی: Konstantin Hierl ) ( ۲۴ فوریه ۱۸۷۵ – ۲۳ سپتامبر ۱۹۵۵ ) از چهره های بزرگ در دولت آلمان نازی بود. او مدیر خدمات کارگری رایش ( RAD ) و از همکاران آدولف هیتلر بود پیش از آن که به قدرت ملی برسد.
هیرل در پارسبرگ در نزدیکی شهر نویمارکت این در اوبرفالتز در منطقه ای از باواریا به نام فالتس علیا به دنیا آمد و دوران متوسطه مدرسه را در بورگ هاوزن، التوتیگ و رگنسبورگ گذراند. در سال ۱۸۹۳ میلادی او به عنوان دانشجوی دانشکده افسری به ارتش باواریا ملحق شد و در سال ۱۸۹۵ توانست به درجه ستوانی دست یابد و در سال ۱۹۰۲ فارغ از تحصیل در آکادمی نظامی شود. در سال ۱۹۰۹ به سروان ارتقا یافت. او به عنوان یک فرمانده گروهان پیاده نظام در باواریا خدمت کرد. در زمان جنگ جهانی اول او به عنوان یکی از افراد ستاد ارتش سپاه سلطنتی باواریا که بخشی از لشکر ششم بود خدمت کرد و در جبهه شرقی به نبرد پرداخت در جایی که به درجه سرهنگ دوم نایل آمد.
در ۱۹۲۹ به حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان ملحق و در همان سال عنوان ریاست بخش دوم سازمان را به دست آورد. در انتخابات فدرال ۱۹۳۰ او به یکی از اعضای پارلمان رایشتاگ تبدیل شد. دو سال بعد که حزب نازی قدرت را به دست آورد هیرل رئیس ارسال داوطلبان در یک سازمان کارگری داوطلبانه دولتی شد که به پروژه های ساخت و ساز عمرانی و کشاورزی خدمات ارائه می کردند. سازمان های بسیاری در اروپا در آن زمان وجود داشت، که برای تأمین اشتغال بسیار مورد نیاز در طول رکود بزرگ بنا شده بودند. در طول جنگ جهانی دوم صدها واحد از خدمات کارگری رایش هیرل در تهیه سربازان خط مقدم با غذا و مهمات، تعمیر جاده های آسیب دیده و ساخت و تعمیر باندهای پروازی مشغول بودند. واحدهای خدمات کارگری رایش به ساخت استحکامات ساحلی ( بسیاری از مردان خدمات کارگری رایش بر روی دیوار آتلانتیک کار می کردند ) ، میدان های مین گذاری، استحکامات سرنشین دار، و حتی نگهبانی از اماکن حیاتی و زندانیان جنگ کمک کرده اند. فعالیتهای خدمات کارگری رایش به پشتیبانی محدود نمی شد و صدها واحد آموزشی به عنوان واحد ضدهوایی و باتری توپخانه ضدهوایی مستقر شدند. در ۲۴ فوریه ۱۹۴۵ نشان آلمان به وی اعطا شد که بالاترین دکوراسیون حزب نازی به خاطر خدماتش به رایش بود. هیرل و آرتور آکسمان تنها دریافت کنندگان نشان آلمان بودند که از جنگ جهانی دوم جان سالم به در بردند. پس از جنگ، او محاکمه و به خاطر «جرم های عمده» مجرم شناخته شد. هیرل در یک اردوگاه کار به پنج سال زندان محکوم شد. پس از آزادی تا زمان مرگ خود در ۲۳ سپتامبر ۱۹۵۵ در هایدلبرگ زندگی کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهیرل در پارسبرگ در نزدیکی شهر نویمارکت این در اوبرفالتز در منطقه ای از باواریا به نام فالتس علیا به دنیا آمد و دوران متوسطه مدرسه را در بورگ هاوزن، التوتیگ و رگنسبورگ گذراند. در سال ۱۸۹۳ میلادی او به عنوان دانشجوی دانشکده افسری به ارتش باواریا ملحق شد و در سال ۱۸۹۵ توانست به درجه ستوانی دست یابد و در سال ۱۹۰۲ فارغ از تحصیل در آکادمی نظامی شود. در سال ۱۹۰۹ به سروان ارتقا یافت. او به عنوان یک فرمانده گروهان پیاده نظام در باواریا خدمت کرد. در زمان جنگ جهانی اول او به عنوان یکی از افراد ستاد ارتش سپاه سلطنتی باواریا که بخشی از لشکر ششم بود خدمت کرد و در جبهه شرقی به نبرد پرداخت در جایی که به درجه سرهنگ دوم نایل آمد.
در ۱۹۲۹ به حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان ملحق و در همان سال عنوان ریاست بخش دوم سازمان را به دست آورد. در انتخابات فدرال ۱۹۳۰ او به یکی از اعضای پارلمان رایشتاگ تبدیل شد. دو سال بعد که حزب نازی قدرت را به دست آورد هیرل رئیس ارسال داوطلبان در یک سازمان کارگری داوطلبانه دولتی شد که به پروژه های ساخت و ساز عمرانی و کشاورزی خدمات ارائه می کردند. سازمان های بسیاری در اروپا در آن زمان وجود داشت، که برای تأمین اشتغال بسیار مورد نیاز در طول رکود بزرگ بنا شده بودند. در طول جنگ جهانی دوم صدها واحد از خدمات کارگری رایش هیرل در تهیه سربازان خط مقدم با غذا و مهمات، تعمیر جاده های آسیب دیده و ساخت و تعمیر باندهای پروازی مشغول بودند. واحدهای خدمات کارگری رایش به ساخت استحکامات ساحلی ( بسیاری از مردان خدمات کارگری رایش بر روی دیوار آتلانتیک کار می کردند ) ، میدان های مین گذاری، استحکامات سرنشین دار، و حتی نگهبانی از اماکن حیاتی و زندانیان جنگ کمک کرده اند. فعالیتهای خدمات کارگری رایش به پشتیبانی محدود نمی شد و صدها واحد آموزشی به عنوان واحد ضدهوایی و باتری توپخانه ضدهوایی مستقر شدند. در ۲۴ فوریه ۱۹۴۵ نشان آلمان به وی اعطا شد که بالاترین دکوراسیون حزب نازی به خاطر خدماتش به رایش بود. هیرل و آرتور آکسمان تنها دریافت کنندگان نشان آلمان بودند که از جنگ جهانی دوم جان سالم به در بردند. پس از جنگ، او محاکمه و به خاطر «جرم های عمده» مجرم شناخته شد. هیرل در یک اردوگاه کار به پنج سال زندان محکوم شد. پس از آزادی تا زمان مرگ خود در ۲۳ سپتامبر ۱۹۵۵ در هایدلبرگ زندگی کرد.
wiki: کنستانتین هیرل